Áfram suður og nú til Tholen.

 

Við ákváðum að hafa næsta áfanga tveggja tíma siglingu til annars virkisbæjar, Tholen, þar sem gamli hlutinn er í raun nákvæm “eftirmynd” Willemstad, en munurinn sá að bærinn hefur teygt sig yfir stórt svæði utan virkisveggjanna. Við yfirgáfum Willemstad kl. 0900 fimmtudaginn 31. ágúst, stefndum út á Hollandsche Diep og tókum stefnuna í VSV eftir því. Eftir skamma siglingu sáum við á bakborða hið mikla slússuvirki sem er á milli Hollandsche Diep og Volkerak og tókum nú stefnuna á það. Ekki þurftum við að bíða neitt eftir að komast inn því í sama mund og við komum voru græn ljós logandi og fengum við heimild til að sigla viðstöðulaust inn. Þessi slússa, sem er mjög stór, þ.e. tekur mörg skip og báta, er eingöngu til jöfnunar á flóðhæðarmun milli fljótanna, sem getur verið í báðar áttir eftir því hvernig stendur á falli, en það leiðir misjafnlega inn fljótin.

 

Þegar slússuveseninu sleppti var byrjað að hvessa á SV, en næstum logn hafði verið þegar við fórum frá Willemstad. Framundan var góður spotti eftir Volkerak, allt að þar til Schelde Rijnverbinding kanallinn gengur úr því til Suðurs, en hann leiðir mann niður til Tholen. Með hvassviðrinu minnkað skyggnið svo að radarinn var settur á og hnitin á kanalmunnanum sett inn í GPS tækið og vegmælirinn skráður til að missa ekki af því ef skyggnið yrði það slæmt, en Volkerak er það breytt að illa sást milli bakka. Var nú siglt á 15 sjóm. hraða SV eftir Vokerak og beðið eftir að GPS ið sýndi réttar tölur. En þegar um 3 sjóm. voru að mynni kanalsins komu í ljós ljósmiðin sem leiða inn í kanalmynið svo ekki þurfti að reiða sig lengur á GPS eða radar, enda batnaði nú skyggnið til muna þegar við nálguðumst kanalinn, og við beint inn í hann. Schelde Rijnbinding kanallin er mjög fallegur, liggur í bugðum og með skógi vöxnum bökkum á báðar hliðar sem stundum var rofinn með litlum sveitaþorpum sem við liðum framhjá, en harðann minnkuðum við í 12 sjóm eftir að við komum í hann.

 

Eftir um 45 mín. siglingu Suður kanalinn komum við að Tholen og var þá aftur kominn svolítill vindur. Byrjaði ég á að fara inn í aðalhöfnia þar sem leiðarforritið mátta skilja þannig að þar ætti að fara inn, en strax eftir að hafa beygt inn í hana sá ég hvers kyns var og sveigði til baka og inn í örmjóa rennu sem leiðir upp í yachthöfnina. Aðalhöfnin var eingöngu fyrir stærri flutningalegtur. Leiðin liggur í sveig innan við langann tanga sem skilur að kanalinn og hafnarsvæðið og þegar við komum inn í fremri hluta yachthafnarinnar reyndist hafnarbryggjan þéttsetin bátum og þ.á.m. var legta sem búið var að breyta í skemmtiskip eða fljótandi frístundahús. Þessi legta hafði farið löturhægt inn rennuna á undan okkur þegar við fórum inn í aðalhöfnina fyrst. Þar sem hún lá þarna og tók mikið bryggjupláss fannst okkur fýsilegt að leggjast utan á hana sem við og gerðum. Tók áhöfnin á móti okkur með því að taka við endum og setja fast. Eftir að við vorum búin að binda og setja fast komumst við að því, eftir að hafa talað við skipperinn, að þau höfðu leitað inn vegna vélarbilunar og myndu fara strax og búið væri að gera við. Það þýddi að við gætum ekki farið langt frá okkar snekkju því við þyrftum að gefa þeim rúm til að fara þegar það næðist. Fyrir framan okkur lá stór skemmtibátur með fjögurra manna áhöfn, sem var að snæðingi á afturdekkinu. Um tveim klst. eftir að við bundum utan á legtuna fór sá bátur þannig að við vorum ekki sein á okkur að leysa aftur og færa okkur að bryggju, í það pláss sem þarna losnaði. Komum við okkur nú fyrir þar. Vorum við nú frjáls okkar ferða, þar sem við þurftum ekki að vakta legtuna og réðumst því til landgöngu. Þótt gamli bærinn í Tholen væri byggður umhverfis virki og síki á nákvæmlega sama hátt og Willemstad þá var hafnarsvæðið ekki eins sjarmerandi og í Willemstad. Við tókum okkur góða gönguferð um bæinn og komumst að því að langt var í “supermarkað” og var svolítill handleggur að draga vistir í bátinn, en erfiði er aðeins til herslu og eykur vellíðan þegar það er að baki. Tókum við okkur góða hvíld á bjórkrá við hafnarbakkann eftir að “allt var komið í höfn”. Eftir góðan kvöldverð í yndislegu veðri um borð fengum við okkur kvöldgöngu um hafnarsvæðið og settumst niður með glas af “Irish Coffee” á fallegum veitingastað með “panorama” útsýni yfir hundruðir snekkja sem lágu þarna við bryggjurnar. Framundan var spennandi dagur, ferðin til Antwerpen, sem varð skemmtilega söguleg.