160. Spotti í skrúfuna, supersnekkjur og slæptir rónar.

 Ku vera fallegt í Cannes. 

Eins og sagði í síðasta pistli leist mér ekki vel á tilkynningarbryggjuna í Cannes þegar við vorum lögst. Þetta var flotbryggja sem var fest utan á steinbryggju og dekkið var víða brotið og því varasamt yfirferðar. Þegar betur var að gáð var flotbryggjan líka girt frá öðrum hlutum bryggjunnar. Þar sem flotbryggjan var alveg við innsiglinguna í höfnina var mjög órólegt við hana út frá þeim öldugangi sem myndaðist frá skipaumferðinni inn og út úr höfninni. Ekki leist mér of vel á Cannes höfn við þessi fyrstu kynni og enn áttu áttu þau eftir að versna verulega þar til þau bötnuðu svo að óvíða hefur okkur liðið betur. Þegar ég kallaði í höfnina til að fá innsiglingaleyfi tók ég svarið þannig að Hafni myndi koma og vísa okkur á úthlutaða legu og ákvað því að bíða rólegur. Ítrekað komu menn fram á bryggjuna, sem voru líklegir til að vera hafnarverðir, en alltaf voru það menn í öðrum erindagerðum.

Ég tók eftir því að við hina hlið bryggjunnar voru fáeinir bátar sem lágu við mooringar og að þeim megin var miklu rólegra enda í meira vari fyrir skipaumferðinni. Ákvað ég því að flytja okkur, líka vegna þess að ég var farinn að líta svo á að við lægjum við eitthvað "bryggjuflak" sem hefði verið sett þarna til bráðabirgða. Var því sett í gang og leyst og siglt inn fyrir garðinn. Fann ég brátt legupláss sem mér leist á og bakkaði í rólegheitunum inn. Nú var hins vegar vindur að aukast og kom smá snúningur á LB í bakkinu. Heyrði ég frú Lilju Ben kalla upp og benda á að afturendinn nálgaðist allt of mikið mooring línu sem lá niður og út frá bryggjunni á stb., en venjan er að morringlínurnar liggja lóðrétt niður í botn frá bryggjunum. Af hverju þessi lína lá skáhallt út frá bryggjunni veit ég ekki en þegar frú Lilja varaði mig við tók ég áfram til að forða okkur frá, en þá fylgdi línan með, við vorum búin að flækja okkur í hana. Rétt eftir að við vorum komin af stað frá bryggjunni stöðvaðist stb. vélin og viðvörunarljós kviknuðu í stjórnborðinu. Við vorum komin með moorlínuna í skrúfuna og reyndar búin að slíta hana frá bryggjunni. Nú voru góð ráð dýr, á einni vél með línu í hinni skrúfunni, sem var fest við moorinn í botni, og feikna skipatraffik í hafnarkjaftinum. Ákvað ég strax að reyna að komast beint að þar sem við lágum við flotbryggjuræfilinn og leggjast þar en aðgengi að henni var mjög greitt og krafðist ekki mikillar stjórnhæfni skips. Eina hættan var að við værum föst við moorin en sem betur fer tókst okkur að slíta okkur laus og leggjast við flotbryggjuna.

Eftir að við vorum búin að binda tryggilega ákvað ég að starta vélinni með skrúfuna í neutral stillingu og flaug hún í gang. Ekki var hægt að finna að neitt væri að henni svo ég prófaði að setja á minnsta áframtak og stöðvaðist vélin með það sama. Aftur startaði ég í neutral en prófaði nú að setja á hægasta afturábaktak og viti menn það gekk og snerist skrúfan afturábak. Með hálfum huga og svita í lófum prófaði ég nú að skipta yfir á áframtak og nú gekk það líka. Ætla ég ekki að lýsa feginleikanum sem gagntók okkur eftir að vera búin að losa línuna úr skrúfunni, að við héldum.

Nú var orðið fullreynt að einhver kæmi til að leiðbeina okkur í legu svo ég ákvað að finna hafnarskrifstofuna og fá pláss. Rétt er að geta þess að til þess þurfti ég að ganga upp hafnargarðinn sem við lágum framan við en meðfram öllum garðinum eru 60 til 70 legupláss fyrir s.k. "superyachtir" (supersnekkjur) allt að 100 m. langar og lá fjöldinn allur af þeim þarna við garðinn, enda kvikmyndahátíðin í aðsigi eftir 5 daga. Því er ekki að neita að skemmtibátakafteini ofan af Íslandi, á sínum 11 m. bát þótti æði mikið til koma þegar hann gekk meðfram þessum glæsisnekkjum sem eflaust voru í eigu billjónera, enda allar skráðar í skattaparadísum Ermasundseyja. Landfylling er utan við garðinn og þar var verið að koma fyrir sölu- og kynningarbásum í tjöldum sem og með allri höfninni að innan verðri og áttum við eftir að verða vitni að undirbúningnum að kvikmyndahátíðinni. Efst á þessari landfyllingu eru svo glæsilegir sýningasalir fyrir kvikmyndahátíðina og gekk líka mikið á þar. Þegar ég var kominn langleiðina að skrifstofubyggingu hafnarinnar, sem er innst upp með garðinum til vinstri tók við rauður dregill svo aðkoman var glæsileg.

Þegar ég kom að skrifstofubyggingunni sáust eingöngu dyr að snyrtingum og böðum á neðstu hæðinni en umhverfis efri hæðina eru svalir sem ég sá ekki strax hvar gengið er uppá. Fyrir framan húsið, milli dyranna að snyrtingum kvenna annars vegar og karla hins vegar var bekkur og á þessum bekk sátu tveir rónar með pytlurnar sínar, trúlega eigur í slitinni ferðatösku sem hallaðist að bekknum og nokkra plastpoka. Þeir voru sólbrúnir eins og róna er siður, rámir niður í rasgat og virtist liggja vel á þeim. Þegar þeir sáu að ég var að leita að uppgöngu á skrifstofuhæðina sneri annar þeirra athyglinni að mér og sagði í spurnartón á ágætis ensku "office?" og játti ég því. "Go to the left around the corner and you vill see the stairs to the office floor". Þakkaði ég fyrir og hélt upp á skrifstofu samkvæmt þeirra leiðbeiningu, en ekki var laust við að mér fyndist þeir stinga í stúf við glæsisnekkjurnar, rauða dregilinn og bygginguna sem var líka glæsileg, en þessum heiðursmönnum áttum við eftir að kynnast betur. Hafnarskrifstofan í Cannes er glæsileg eins og allt annað og fékk ég hinar hlýlegustu móttökur og legupláss vandræðalaust. Þegar ég sagði þeim frá óförum mínum með línuna í skrúfuna var mér srax boðin aðstoð kafara sem ég afþakkaði þar sem skrúfan virkaði. Vatt ég mér síðan aftur um borð og fluttum við bátinn í leguna sem við hofðum fengið úthlutað B bryggja bás 31.