Við gefumst upp

Mynd af Tý, fengin af mbl.is.

Það er til góð saga um Mogens Glistrup, sem stofnaði Framfaraflokkinn í Danmörku, um stefnu hans í varnar- og öryggismálum. Almennt var þó gert grín að pólitískri sýn hans á framtíðina, en nýjustu fréttir sem berast vekja spurningar um hvort hann hafi e.t.v verið á undan sinni samtíð. Þegar hann var beðinn að gera grein fyrir stefnu sinni í varnar- og öryggismálum sagðist hann vilja spara með því að leggja herinn niður, loka varnarmálaráðuneytinu og stilla símanúmer þess í símaklefa á Strikinu þar sem fyrir væri komið símsvara. Ef hringt yrði í númer ráðuneytisins yrði svarað, "varnarmálaráðuneytið góðan dag. Við gefumst upp, vinsamlegast hafið samband við NATO ef frekari upplýsinga er óskað". Rökstuddi hann þessa skoðun sína með því að herinn gæti hvort sem er ekki neitt og að valtað yrði yfir hann á fyrstu mínútum stríðs.

 Nú hefur það gerst hér á landi að ríkisstjórnin í umboði alþingis hefur tekið upp uppgjafastefnu Glistrups með því að hætta órofinni landhelgisgæslu við landið. Ástæðan er að sú þjóð sem á fátæktarárum sínum hafði þann metnað til að bera að verja lögsögu sína í landhelginni hefur ekki efni á að verja hana á mestu velmegtardögum sínum. Alþingi hefur boðað að við eigum að gefast upp. Reyndar verður alþingi að njóta þess sannmælis að það ætlar ekki að stíga skrefið til fulls. Enn verður svarað í síma Landhelgisgæslunnar og skrifstofurekstrinum haldið með fullum dampi. Uppgjöfin nær eingöngu til landhelgisgæslu.

 

Pistlahöfundur varð þeirrar gæfu njótandi að starfa um 10 ára skeið við Landhelgisgæsluna, þegar hún var virk í vörn lögsögunnar og einn mikilvægasti hlekkurinn í öryggisgæslu á hafinu kringum landið og við strandbyggðir þess. Þá var nýbúið að ná áfangasigri í útfæslu landhelginnar í 12 mílur og mikil áhersla lögð á að  verja þann sigur.  Við stjórnsýsluna í landi starfaði forstjórinn, einn ritari, einn skipstjóri eða stýrimaður eftir atvikum, tveir loftskeytamenn, eftrilitsmaður og birgðaðvörður, samtals 7 menn. Til að verja landhelgiuna voru þá rekin 7 skip og tvær flugvélar, með fullum áhöfnum til að mæta fríum og öðrun frátöfum.

Sú þurrð sem nú er orðin í íslenskri landhelgisgæslu hefur víðtæk áhrif á sjálfstæði þjóðarinnar. Hún hefur nú þegar lamað möguleika okkar til að verja þá auðlind sem við börðumt fyrir í endurtekinum þorskastríðum. Íslendingar eru því  smám saman að tapa yfirráðum yfir landhelginni vegna skorts á skipum og flugvélum til að hafa eftirlit með henni og verja. Við erum sem sagt að missa þau tök á verndun landhelginnar sem við náðum úr höndum dana fyrir um 85 árum. Því vek ég athygli á þessu að við erum byrjuð á að biðja Dani að taka við aftur? E.t.v. væri það happadrýgst fyrir veslinga sem geta ekki séð um sig sjálf.

Eitt varðskip við Ísland

Athugasemdir

[Níels A. Ársælsson., 27.7.2010 kl. 11:03]

Sæll og blessaður Guðjón.

Ég er sammála hverju orði í pistli þínum.

En orsökina fyrir þessari ógæfu okkar má lesa í viðtali við okkar frækna skipherra Guðmund Kjærnested í tímaritinu Ægi þann 14. oktober 2002.

Þar segir.

Ég hélt satt að segja að með því að berjast fyrir því að fá yfirráð yfir okkar fiskveiðilögsögu væri vandinn leystur.

En það er nú eitthvað annað, mér sýnist vandinn hafa aukist“, segir Guðmundur Kjærnested, fyrrum skipherra hjá Landhelgisgæslunni, í samtali í nýútkomnum Ægi, tímariti um sjávarútvegsmál.

„Ég segi fyrir mig, að ég hefði ekki staðið í þessari baráttu öll þessi ár ef ég hefði getað ímyndað mér að staðan yrði svona nokkrum árum síðar“, segir Guðmundur og vísar til þess að hann sé síður en svo sáttur við núgildandi fiskveiðistjórnunarkerfi.  

Hann telur að kerfið hafi orðið til þess að aflaheimildirnar hafi færst á hendur nokkurra útgerða og litlu sjávarplássin standi eftir meira og minna kvótalaus.

„Mér sýnist að það hljóti að vera eitthvað mikið að. Aflaheimildirnar hafa verið að minnka undanfarin ár, þótt nú berist fréttir af einhverjum bata.

Með fullri virðingu fyrir fiskifræðingunum okkar, sem ég átti ágætt samstarf við í mörg ár, þá eru þeir ennþá að notast við bók Bjarna Sæmundssonar, sem var eini fiskifræðingur landsins þegar hann skrifaði bókina, og hafa sáralitlu við hana bætt“, segir Guðmundur.

„Ein af meginástæðunum fyrir því að við Íslendingar færðum landhelgina út í 200 mílur var að menn vildu forðast svokallaða ryksugutogara á miðunum, sem fóru á milli hafsvæða og þurrkuðu upp heilu fiskigöngurnar“, segir Guðmundur einnig í viðtalinu.

„Við vildum sem sagt losna við þessa togara, en ég spyr: Hvað erum við að gera í dag?

Eru ekki allir að kaupa frystitogara eða verksmiðjutogara og hætta að koma með aflann til vinnslu í landi ?

Á þessum skipum er umtalsverðu magni af afskurði og slógi hent fyrir borð. Það ég best veit eru verksmiðjutogarar ekki leyfðir innan 200 mílna við Bandaríkin og það sama hygg ég að sé uppi á teningnum hjá Færeyingum.

[Aðalsteinn Agnarsson, 27.7.2010 kl. 13:27]

Er ekki komið að því að þjóðinn fái góða uppskeru, af fiskimiðunum sínum.

Hafskip LÍÚ eru að fiska hér upp í fjöru, sama afla eða minni, heldur en SKARFAR eru að veiða

fyrir Kínverska fiskimenn. Þetta er þjóðarskömm, er ekki mál að vakna.

Bolfiskafli ÍSLENDINGA  er ca. 300.000 tonn, helmingurinn af því sem BARA ÞORSKURINN

Á AÐ GEFA. Til hvers fórum við í þessi stríð, almenningur er dottinn inn í miðaldir,

hefur ekki leyfi að róa til fiskjar.

[Aðalsteinn Agnarsson, 27.7.2010 kl. 13:44]

Hefur Þjóðinn efni á, að LÍÚ leiki lausum hala á fiskimiðun okkar ?

[Atli Freyr Friðbjörnsson (IP-tala skráð) 27.7.2010 kl. 14:33]

Heilir og sælir

Áhugaverðar vangaveltur hjá þér, en þær fá mig til að hugsa. Hvaða raunverulegi praktíski hagur er af því að hafa fleiri en eitt skip við gæslu?

Ég sé í það minnsta ekki fyrir mér að erlendir fiskimenn bíði í röðum eftir því að veiða innan landhelgi okkar, "bara ef það væri ekki fyrir þessi fjárans byssuskip"...

Lumið þið á góðu svari? :)

Kv,

Atli

[Aðalsteinn Agnarsson, 27.7.2010 kl. 20:09]

Atli Freyr, þú hefur rétt fyrir þér. Það er allur flotinn með sjálvirkan staðsettningar útbúnað

um borð. Landhelgisgæslan situr við tölvuskjá og fylgist með þér, Þeir  sjá strax ef þú ferð

inn fyrir landhelgi, og ef staðsettningin dettur út, ertu rekinn í land. Svo eru björgunar skip

staðsett allan hringinn, tilbúinn að aðstoða.  Guðjón P,  á mestu velmektardögum sínum,segir þú.

Í hvaða heimi lifir þú Guðjón minn ?