Geturðu ekki logið vélina niður?

Franhald frá í gær. 

Daginn eftir, 7. október, var réttarhöldum framhaldið og stefndi allt í að þeim lyki þann dag, en þá setti verjandi allt úr skorðum. Hann krafðist þess að dómkvaddir sérfræðingar yrðu tilnefndir til að kanna áreiðanleika fjarlægðarmælinga á Sperry radar Óðins sem og miðunarnákvæmni Sperry gyróáttavitans. Þessa menn varð að fá frá Reykjavík og gerði verjandi nú þá kröfu að radar og gyróáttaviti skipsins væru ekki snertir af okkur og innsiglaðir svo tryggt væri að við gætum ekki "hringlað í tækjunum" til að laga skekkjur ef einhverjar væru. Í sjálfu sér hefði þetta verið í lagi á flestum öðrum stöðum á landinu, en nú var hann lagstur í snjókomu með NA átt á Ísafirði svo allt flug lá niðri (gárungarnir segja reyndar að NA áttin sé viðloðandi í 300 daga á ári á Vestfjörðum).

Það liðu miðvikudagur, fimmtudagur, föstudagur og laugardagur 10. október rann upp og ekkert flogið. Það er svo sem ekki í kot vísað fyrir varðskipsmenn að liggja á Ísafirði, en svona löng reiðaleysisbið var farin að taka á taugarnar. Til að mynda var flugradiomaðurinn á Ísafjarðarflugvelli ný hættur í starfi sem loftskeytamaður hjá Landhelgisgæslunni og því litinn sem "einn af okkur". Við leyfðum okkur því að gantast  við hann, hvort hann væri ekki til í að "ljúga næstu vél niður" með SAS liðið (en það voru "sérfræðingar að sunnan" kallaðir) þótt skyggnið væri eitthvað minna en leyfilegt var fyrir aðflug. Þannig var að úti í Hnífsdal var flugmálastjórn með radar sem flugradíomaðurinn sat við þegar flugvélar voru að koma í slæmu skyggni, til að leiðbeina þeim niður í Djúpið eftir að þær höfðu flogið yfir radiovitann í Ögri í ákveðinni lágmarkshæð. En um leið og hann var búinn að leiðbeina þeim í sjónflug niðri í Djúpinu, sem einnig varð að gerast í ákveðinni lágmarkshæð, hentist hann út í bíl og keyrði eins og andskotinn væri á hælunum á honum inn í flugturninn á Ísafirði og "kjaftaði" svo vélina áfram í aðflug og lendingu á vellinum. Tekið skal fram að flugradíómaðurinn lét ekki freistast.