Þar sem lipurleikinn leikur við lífið

Mynd: Höfnin í Bruggehof 

Þótt kominn væri sunnudagur (27. ágúst) var okkur efst í huga að halda áfram för og þoka okkur í áttina að Oostende í Belgíu. Kvöldið áður hafði ég rætt málið við skipperinn á bátnum sem við lágum utaná og var hann ákveðinn að fara líka ekki seinna en kl. 0900 þannig að ég talaði einnig við skipperinn á bátnum utaná okkur og sagði hann það ekkert mál sín vegna, hann myndi bara fara frá svo við kæmumst. Til að ekki stæði á okkur fórum við á fætur kl. 0700 þennan fallega sunnudagsmorgun og fórum að undirbúa brottför, en siglingaáætlun hafði ég gert kvöldið áður, eftir tónleikana. Þegar til kom að fara kom hins vegar í ljós að “kaosin” í höfninni var slík að við sem lágum í innri hluta hennar áttum ekki möguleika á að hreyfa okkur. Fyrir framan lágu fjórar skútur af stærri gerðinni hver utaná annarri og lokuðu fyrir alla undankomu. En nú kom í ljós að lipurleikinn leikur við líf þeirra sem gista skemmtibátahafnir, þar sem hver er annars félagi ef á þarf að halda. Eftir smá spjall, skilaboð og meldingar sáum við hvar farið var um borð í skútuna sem lá yst í röðinni fyrir framan og liðið ræst út. Vorkendum við inn við beinið áhöfninni því að þar hafði verið nokkur gleðskapur kvöldið áður og fólk farið síðan í land og skemmt sér fram á nóttina, en án alls baga fyrir aðra í flotanum. Leið ekki nema örskömm stund þar til vél skútunnar var ræst og áhöfnin komin á dekk, landfestar leystar og hún flutti sig á annan stað í höfninni, sem hafði losnað eftir að tónleikum kvöldsins lauk. Drifum við nú í að kveikja á öllum tækjum og ræsa vélarnar því svo til samtímis var leyst á bátnum utaná okkur og hann bakkaði frá til að gefa okkur pláss til að fara. Reyndi nú á stjórnhæfni okkar þegar farið var frá bryggju því örstutt var í stefnið á stórum bát aftan við okkur og í skutinn á næstu skútu fyrir framan okkur. Með mjúkum og yfirveguðum stjórntökum og hnitmiðuðum handtökum frú Lilju Ben snerum við M.Y. LILJU BEN á vélum og endum og skriðum út úr þessari ætluðu kaos og út á Nieuwe Mas fljótið, einu sinni enn og nú á fulla ferð í átt að Belgíu.

 

Enn vorum við frjáls á fljótinu og var nú báðum vélum gefið hressilega inn en ekki nóg. Á 2500 snúningum byrjuðu báðar vélar að spúa út kolmórauðum pútstreyk svo dregið var úr ferð og siglt á 18 sjóm. hraða. Til að losna við reykinn þarf að keyra á yfir 3000 snúningum sem var of hratt á þessu svæði. Eftir um 20 mín siglingu beygðum við inn á Noord kanalinn og nú fórum við framhjá Ridderkerk (sjá pistlana “Barnalán í bátnum 18. okt., Framtíðarkafteinn og .....15. okt. og Gestrisni og greiðasemi...... 14. okt.). Næst kom svo Jachthaven Papendrecht sem getið er í pistlunum “Stundum smár en stundum of stór” frá 11. okt. og “Ekki hér heldu þar...”, frá 12.okt. Þegar við komum niður til borgarinnar  Dordrecht beygðum við nú til stb. inn í Ode Maas fljótið og héldum stuttann spotta niður það. Við kanalmótin Dordtsche Kil beygðum við í það og sigldum það til enda og leituðum nú næstu hafnar í Bruggehof. Það var farið að hvessa og framundan var “mikið haf” Hollandsche Diep svo við ákváðum að lenda í Bruggehof.