167. Inn til Genoa

  Hérna fengum við pláss í Genoa

Nú vorum við að taka höfn í Genoa, en hún er stór og umsvifamikil. Minnir að sumu leiti á Marseille. Það var hvasst og nokkur sjógangur þegar við komum austur með langa hafnargarðinum að hafnarmynninu á bakborða. Framundan, handan við hafnarmynnið, var ströndin með grjóthleðslu sem sjóvörn og þegar við komum það nærri að hafnarmynnið var að opnast til bakborða kom snekkja út úr höfninni og tók stefnuna SA með ströndinni en snéri fljótlega við og hélt inn aftur á eftir okkur. Við héldum hins vegar stefnunni yfir að ströndinni á móti til að fara hægra megin inn í hafnarkjaftinn og þegar skammt var í grjótgarðinn var beygt til bb. og haldið inn í höfnina. Kom nú aldan undir stb. hornið á bátnum með tilheyrandi rási og veltingi sem þó kyrrðist fljótt þegar innar var komið og hlé myndaðist. Við vorum búin að ákveða að leggjast í skemmtibátahöfn sem kort og loftmynd sýna á stb. rétt innan við hafnarmynni aðalhafnarinnar. Þegar við komum inn með ströndinni kom skemmtibátahöfnin í ljós og um leið fór að hellirigna þannig að þegar við stefndum LILJU BEN þar inn var komið bæði rok og rigning. Þegar inn var komið sást að beint framundan voru nokkrar snekkjur á landi enda slippur þar og stór viðgerðarskýli fyrir ofan. Á hægri hönd eru smábátabryggjur með fjölda skemmtibáta en á vinstri hönd er mikil steinbryggja sem er hluti af hafnargarðinum þar sem tvær stórar snekkjur lágu, báðar auðsjáanlega í "yfirhali" eða viðgerð. Þar sem ekki var að sjá neina þjónustubyggingu töldum við víst að slippurinn og viðgerðarstöðin væru með yfirráð á öllu svæðinu og ákváðum því að leggjast að steingarðinum, þar sem stóru snekkjurnar lágu svo ég gæti komist þar í land og athugað með leguheimild. Setti frú Lilja út fendara á stb. síðu því við vorum sammála um að leggjast með hana að. Við vorum búin að ákveða að láta einn "miðjuenda" nægja meðan ég skytist í land til að kanna með legupláss, en þegar við renndum uppað bryggjunni kom einn af viðgerðarmönnunum í snekkjunni sem við vorum að leggjast hjá og vildi endilega taka við fleiri spottum svo við létum það eftir hönum og bundum því bæði að framan og aftan. Um leið og við vorum að ljúka við að leggjast kom snekkjan sem við vorum ný búin að mæta þegar hún kom út úr höfninni og sneri aftur við. Lagðist hún við garðinn fyrir framan okkur og hafði komið upp bilun sem þeir vildu láta líta á.

Að þessu loknu lagði ég land undir fót óg hélt að stóru viðgerðarskýli beint ofan við höfnina en viðgerðarmaðurinn sem tók við landfestum okkar sagði mér að þar væri skrifstofa slippsins. Skrifstofurnar eru á efstu hæð þessa mannvirkis og utan á því var mikið stáltröppuvirki sem ekki var um annað að ræða en að klifra upp. Þegar upp var komið var stór glerhurð inn í glæsilegt skrifstofusvæði þar sen tvær stúlkur sátu við skrifborð með tölvum. Varð þeim verulega starsýnt á mig þegar ég kom inn, enda var ég bakdyramegin, hundblautur og druslulegur. Sagði ég annari þeirri, sem var með meiri spurnarsvip, að við hefðum verið að leggjast að garðinum og spurði hvort við gætum fengið legupláss í nokkrar nætur, þar sem við lægjum. Verð ég að segja að móttökur allar og viðmót sem ég mætti var í algjörri mótsögn við það sem búast hefði mátt við, miðað við ræfilslegt útlit mitt. Ákvað önnur stúlkan að sækja yfirmann sem bauð mér strax inn í fundarherbergi, þótt bleytan læki af mér. Þar benti hann mér á að þar sem þetta væri viðgerðarstöð og slippur væri ekki hægt að veita okkur legupláss, enda væri lítið spennandi fyrir okkur að liggja þarna innanum þau læti sem fylgja skipaviðgerðum. Bað hann stúlkuna að hringja og kanna hvort við gætum fengið pláss í Marina Molo Vecchio sem væri skemmtibátahöfn við aðaltorg borgarinnar og tengd sædýra- og sjóminjasafni borgarinnar og mun flottari staður og líflegri. Skipti engum togum að þau voru búin á örfáum mínútum að útvega okkur plássi á þessum frábæra stað, auk þess sem þau sáu um að við fengum sérstakt kallmerki á talstöðinni, til að láta vita af komu okkar í Marina Molo Vecchio. Fylgdi yfirmaðurinn mér svo út af skrifstofunni, núna aðaldyramegin, og gaf mér um leið leiðbeiningar um siglinguna inn í borgina, en fara þurfti í gegnum stórskipahöfn skemmtiferðaskipa áður en inn var komið. Sigldum við nú inn í Marina Molo Vecchio þar sem tekið var með kostum á móti okkur. Heyrðum við í talstöðinni að vinir okkar svíarnir frá San Remo voru líka að leggjast þarna, skömmu á undan okkur og áttum við eftir að hitta þau þarna í Genoa og eiga þar einstaklega góða stund.