156. Azur strandlengjan, djásn listamanna og efnafólks

 Höfðarnir með Azur ströndinni. 

Þótt ég nefni Azur strandlengjuna "djásn listamanna og efnafólks" verðum við frú Lilja Ben ekki flokkuð með þeim, þótt við höfum siglt þar um, ekki frekar en að það megi flokka okkur með Mafíunni ef við heimsækjum Siciley að ári, sem við áætlum.

Frá Ciotat hefur leið okkar legið um Azur ströndina sem er sá hluti Rivierunnar sem liggur milli Ciotat og austur undir Nice. Azur strandlengjan varð í raun ekki að því frægðarsvæði sem það er nú fyrr en á 19. öld og er það þakkað skáldinu Stephen Liégard sem dásamaði hið sérstaka samspil ljóss, himins og sjávar sem þar leikur listir fyrir auga og anda. Þetta skáld er núna flestum gleymt en samt heldur Azur ströndin visældum sínum sem verustaður rithöfunda, listmálara og efnafólks, vegna þess að lýsing skáldsins gleymda er rétt og stendur því sjálfstætt fyrir sínu. Það þurfti bara skáldið til að vekja athygli á fegurð svæðisins. Er nú svo komið að vegna þess hversu Azur ströndin hefur verið auglýst upp í ferðabæklingum þá hefur eldra heitið, "franska Rivieran" fallið í skuggan og er jafnvel farið að tala um Azur strönd allt austur að landamærum Italíu þannig að margir óttast að Rivierunafnið þurrkist endanlega út.

Veðráttan á þessu svæði, fyrir siglingar með suður Frakklandi, er þannig að fram undir hádegi er yfirleitt lygnt en um og upp úr hádeginu byrjar að vinda af SA-A og er algengt að það fari í 3-4 vindstig. Þessi síðdegisvindur dalar svo síðla dags og yfirleitt er orðið logn aftur að kvöldi. Þó gerir stundum vond veður við Miðjarðarhafið og eru þau yfirleitt af tvennum toga. Annars vegar er s.k. Mistral vindur sem stendur af landi, oftast af NV og getur verið "spænu hvass", sérstaklega undan hinum óteljandi fjallaskörðum og gljúfrum sem eru með allri strandlengjunni. Þar sem þetta er að mestu aflandsvindur er hægt að forðast stórsjó með því að sigla grunnt með landi þegar svo ber undir, en gegnumsneitt er mjög hreint með ströndinni þ.e. lítið um boða og sker. Hins vegar er s.k. Marine veður sem eru þá stormar af S-SV og það eru á þessu svæði óþverraveður. Þau verða helst á vetrum og geta ýft upp mikinn og erfiðan sjó, auk þess sem ströndin er svo sæbrött að við það að aldan skellur á klettabeltunum myndast endurkastsalda sem gerir sjólagið hundleiðinlegt að sigla í. Þótt við værum að sigla að vori og hausti áttum við eftir að lenda í báðum tegundunum af illviðrum sem sagt verður frá þegar þar að kemur.

Við yfirgáfum Miramar miðvikudagsmorguninn 7. maí kl. 0855, eftir að hafa reynt að taka olíu án árangurs. Olíudælan var biluð, en það var ekki vandamál því við vorum með nóg eldsneyti. Eftir að við vorum búin að þræða út innsiglingarennuna settum við stefnuna yfir smáflóann sem Miramar stendur við og fyrir Blanc og Bénet höfðana sem skaga út í um 3. sjóm. fjarlægð. Áætlunin var að sigla alla leið til St. Raphaél, gullfallegs bæjar norðan við St. Tropez flóann, sem stóðst.

Í upphafi, þegar við fórum að heiman, vorum við ákveðin að í stoppa í St. Tropez en hættum snarlega við það þegar einn bátamaður sem við kynntumst lítillega sagði okkur hversu dýrt væri að liggja þar. Sagði hann að St. Tropez væri höfn auðkýfinga þar sem "Benz" bílar væru aðeins fyrir "verkalýðinn". Þeir sem eru ánægðir með sinn Hyundai bíl og Tresfjord 343 snekkju eiga ekkert erindi á svoleiðis staði.

Eftir því sem komið er austar í flóann og nær höfðunum hækkar landið og há fjöll fara að bera við himinn. Blanc höfðinn er úr ljósleitum klettum og efst trónir hvítur viti og við hlið hans s.k. "signalstation" sem er arfur frá fyrri tíð þegar sýnileg merki voru notuð til að koma viðvörunum eða leiðbeiningum til sjófarenda. Út af Bénat höfða þarf að gæta sín á litlum kletti utan við ströndina. Eftir þetta kemur var stefnan sett fyrir Négre höfðann og svo Cavaliaire höfðann.

Áfram í næsta pistli.