155. Port Miramar, frú Lilja til læknis og skipt um oliu og síur.

 Komið með kostinn um borð í Miramar, í innkaupakerrunni. 

Þegar við vissum að hafnarskrifstofan myndi ekki opna fyrr en daginn eftir, mánudaginn 5. maí, fórum við í land til að kynna okkur þá fjölmörgu veitingastaði og verslanir sem eru í röðum meðfram hafnarsvæðinu. Baðstrendur eru svo sitt hvoru megin hafnarinnar sem reyndar voru ekki komnar almennilega í gang svona snemma vors. Bærinn er lítill og heimilslegur, með rólegheit yfir öllu, en þó er mikið líf á börum, veitingstöðum og götu hafnarinnar. Þegar komið er upp hafargarðinn þar sem við lágum, en með honum er viðlegukanntur með fjölda báta, er slippur vinstra megin, en hægra megin við kantinn er fljótsmynni eða ós sem er bátsgengur fyrir smærri báta og var bátum lagt upp með báðum bökkum fljótsins eins langt og við sáum þennan fyrsta dag. Um kvöldið snæddum við svo kvöldverð á einum af veitingastöðunum á hafnarbakkanum.

Morguninn eftir var hafnarskrifstofan opnuð. Fór ég strax og opnað var og bað um legu í tvær nætur sem var auðsótt og fengum við pláss við A bryggju "bás" nr. 38. Fluttum við nú LILJU BEN þangað og komum okkur fyrir.

Þegar hér var komið sögu var ljóst að við urðum að leysa vandamál sem var komið upp. Frú Lilja var búin að vera með þrálátan hósta í um tvær vikur og því ákváðum við að leita læknis og fengum á hafnarskrifstofunni upplýsingar um læknastofu og nafn læknis skammt frá höfninni og leiðbeiningu um hvernig við gætum rambað á stofuna. Fórum við því strax upp í bæinn og fundum læknastofuna eftir smá leit og var slatti af fólki komið á biðstofuna. Eftir að við vorum búin að sitja smá stund fór ég að hafa á tilfinninguna að trúlega þyrfti að hringja í lækninn og panta tíma því okkur var farið að renna grun í að það hefði fólkið á biðstofunni gert. Fór ég því út fyrir og hringdi í lækninn úr gemsanum og svaraði hann fljótt. Pantaði ég tíma fyrir frú Lilju og fengum tíma kl. 12 á hádegi (en nú var kl. um 10). Það sem ég hafði gaman af var að annar maður, sem hafði komið inn með konu sinni rétt á eftir okkur, snaraðist út á eftir mér til að hringja líka til að panta tíma, en það fékk ég staðfest þegar við komum á tilsettum tíma aftur því þau voru þá mætt og voru á eftir okkur. Þessi hjón eða ferðafélagar voru auðsynilega bátafólk líka.

Læknirinn og aðstaða hans, sem er í litlu húsi við íbúðagötu í bænum, var til fyrirmyndar og vel útbúin og tók hann frú Lilju í rækilega skoðun sem leiddi til þess að vandamálið var ekki alvarlegra en slæmur "bronkitis" sem ráða þurfti bug á. Skrifaði hann upp á lyfjakúr og gaf sínar leiðbeiningar um meðferð auk þess sem hann skrifaði skilagreinar til Tryggingastofnunar vegna endurgreiðslu, sem allt gekk eftir bæði á hans aðstoð og lyfjakostnað.

Daginn eftir var svo búið að panta vélvirkja til að skipta um oliu á vélum og smurolíu- og eldsneytissíur enda ekki verið gert síðan í Duisburg í Þýskalandi fyrir um ári síðan.

 Frú Lilja fylgist með eldriborgurum í Bocchia.

Þarna í Port Miramar var mjög gott að vera, höfnin topp fín og öll aðstaða til fyrirmyndar. Bærinn er nokkurskonar frístundabyggð og er t.d. stórt íbúðahverfi sunnan við höfnina sem virðist vera í eigu ellilífeyrisþega eða leigðar út til frístundadvalar. Það er t.d. merkilegt að ef slegið er inn nafnið "Miramar, France" á Google þá koma upp eingöngu síður með auglýsingum um hotel, gististaði eða frístundaíbúðir en lítið sem ekkert um bæinn sjálfan. Kynntumst við því svæði aðeins því þangað var styst að fara í stórmarkað. Því leið okkur vel þarna og hefðum hugsanlega legið lengur ef ekki var að styttast í að Hildur dótturdóttir væri að koma til Cannes, þar sem við stefndum á að hitta hana.