Loftfimleikar á torgi og Óperutónleikar við bátshlið.

Mynd: Hljómsveitin 

Það hefur verið töf hjá mér að halda ferasögunni áfram vegna mikilla anna en nú verður vonandi bót á. Laugardaginn 26. ágúst stóð mikið til í Veerhöfninni í Rotterdam. “Rótarar” voru á miklum þönum í kringum hið mikla svið, sem komið var að bryggju, við að setja upp stóla, magnara, skrautlýsingar o.fl. Á torginu ofan við höfnina voru komnir staflar af stólum til að dreifa um hafnarbakkann og auðséð á öllu að von var á fjölmenni við tónleikana um kvöldið. Eitthvað hafði skúrað um nóttina auk þess að um kvöldið áður höfðu fleiri bátar komið inn þar sem við lágum og þ.á.m. einn utan á okkur. Var þröngin orðin svo mikil að ljóst var að við færum ekki út nema með miklum tilfærslum báta. Undir hádegið fórum við í göngu upp i borgina til að skoða okkur um eina ferðina enn. Mikið var allstaðar um að vera stór og mikill útimarkaður hjá Kínverska hluta borgarinnar með matar-, sýningar- og sölutjöldum sem röðuðu sér á fallegum grasbala meðfram einu af síkjum borgarinnar. Týpiskir Kínadrekar léku listir og síkið var skreytt allskonar gerfiblómum. Á göngu okkar upp á torgið fyrir framan aðaljárnbrautarstöðina komum við að loftfimleikaflokki sem lék listir sýnar hátt yfir torginu bæði á línu, sem strengd var frá 40 m. hárri klranabómu í háhýsi öndvert að torginu, sem og á hárri stöng ofan á kranabómunni. Engin öryggisnet voru undir loftfimleikafólkinu að var heillani að horfa á listirnar. Á götunum voru hvarvetna í gangi listsýningar og tónlistauppákomur. Miðborg Rotterdamborgar minni á menningarnótt í Reykjavík, svo mikið var allstaðar um að vera. Um síðari hluta dags vorum við orðin þreytt á rápinu og gengu um borð. Þá fengum við forskot á sæluna því simfóníuhljómsveitin ásam söngvurum kvöldsins voru komin til æfinga og máttum við hlusta á mörg af fallegustu verkum óperubókmenntanna flutt  þarna innan um allar yachtirnar sem sköpuðu skemmtilega umgjörð um sviðið. Hin skemmtilegasta stemming var að myndast meðal áhafna yachtanna og voru fjölskylduvinir og aðrir byrjaðir að streyma um borð í bátana sem höfðu þarna heimahöfn eða höfðu komið stutt að. Á bátnum sem lá utan á okkur var einn fullorðinn maður og sagði hann okkur að hann væri búinn að bjóða vinkonu sinni í kvöldverð til sín um borð og var í raun að aðvara okkur um að hann þyrfti að hjálpa henni yfir okkar bát bæði þegar hún kæmi og einnig þegar tónleikarnir byrjuðu því að við lágum þannig að til að sjá á sviðið þurftum við að fara upp á bryggju. Í svona nánu sambýli, bátur utaná bát, verða bátsverjar að sýna ákveðinn samhug og kemst maður ekki hjá að verða var við hvað fer fram á bátunum við hlið mans. Var gaman að sjá hvað gamli maðurinn á bátnum nostrað við að elda og gera kvöldverðarborðið sem girnilegast fyrir þessa vinkonu sína sem var ókomin og stóð á endum þegar allt var dúkað og klárt í setukáetunni birtist sú gamla á bryggjunni. Fór sá gamli þá upp á bryggju og leiddi sína vinkonu yfir báða bátana og fór sú gamla létt með að feta sig þann óslétta og ruggandi stíg.

 

Tónleikar simfóníunnar hófust svo kl. 2000 um kvöldið og verður ekki með orðum lýst fegurð tóna og flutnings í þessu rómantíska umhverfi Veerhafnarinnar, þetta fallega laugardagskvöld. Fengum við hið besta sæti á bryggjunni við hlið hinna fullorðnu vina af bátnum við hliðina, en hvert sæti á bryggjunum, áhorfendapöllunum, sem komið hafði verið upp, og á torginu var þéttskipað og krökkt af fólki í þeim bátum sem lágu þannig að útsýni á sviðið var gott. Ógleymanlegur hátíðisdagur sem allir nutu nema einn sem við vissum, það var kallinn á bátnum innan við okkur sem sagðist engan áhuga hafa á svona musik og sat því einn um borð.