137. Gert klárt í Saint Jean De Losne

  Frú Lilja og Hulda systir skoða sig um á sýningunni sem talað er um. 

Það var orðið áliðið þegar við vorum búin að koma okkur fyrir um borð þann  17. apríl og því farið tiltölulega snemma að sofa, enda þetta búinn að vera langur ferðadagur. Voru frú Lilja og Hulda búnar að koma öllu fyrir og versla inn þegar ég kom frá að skila bílnum, svo ekki var annað eftir en að fara yfir bátinn og tæknibúnað hans daginn eftir. Góður kvöldverður og hæfilegt rauðvín til að trappa sig niður eftir ferðina gerði gæfumuninn svo allir sváfu vel þessa fyrstu nótt um borð.

Þegar við fórum á fætur daginn eftir leyndi það sér ekki að mikið stóð til á svæðinu, enda vorum við búin að heyra, og reyndar að sjá um kvöldið, að framundan væri stór sölusýning á bátum og bátahlutum, vélum, búnaði og siglingatækjum og var búið að slá upp sölu- og samkomutjöldum á stórum grasbala með öllum vesturhluta hafnarinnar. Fyrsta verkið var hins vegar að sækja þann búnað sem búið var að panta fyrir LILJU BEN, en það var grind fyrir björgunarbátinn með löglegum festingum og sleppibúnaði, neyðarrakettur og blys, því nú var að koma að því að fljót og skurðir Evrópu yrðu kvaddir og Miðjarðarhafið tæki við og vildi ég hafa allann öryggisbúnað eins og lög og reglur kveða á um og í topp standi. Allt var það klárt eins og um hafði verið samið í mars þegar ég heimsótti staðinn.

Þótt ýmisleg þyrfti að gera við að undirbúa brottför daginn eftir ákváðum við að fara á sýninguna og skoða hvað þar væri í boði og fórum við síðan í göngu um þorpið og fengum okkur hádegisverð í rólegheitunum. Þó nokkur mannfjöldi var mættur á sýninguna og var nokkursskonar hátíðarstemming yfir svæðinu auk þess sem fólk var á ferli um allar bryggjur að skoða báta sem voru til sölu, en þeir voru margir. Sólin skein í heiði þennan föstudag með 17°C hita, en það verður að játast að nokkuð fannst okkur samt svalt í forsælunni. Eftir hádegisverðinn ætlaði ég svo að greiða fyrir vikunotkunn á fljóta og slússukerfi Frakklands, því leyfið sem ég greiddi fyrir haustið áður var auðvitað útrunnið. Skrifstofa "vatnastjórnarinnar" var hins vegar lokuð þegar ég ætlaði að ganga frá mínum málum við þá svo að nú voru góð ráð dýr, helgi framundan og við ætluðum að leggja í hann daginn eftir. Kom ég því við hjá Hafna á leiðinni um borð og sagði honum frá þessum vanda okkar og hvað við gætum gert. Hann var nú ekki með miklar ahyggjur af því og sagði að við skyldum bara sigla. "Gættu þín bara á því" sagði hann, "að snúa alltaf bakborðshliðinni að slússustjórnturnunum og að þið séuð alltaf í björgunarverstum þegar þið farið í gegnum slússurnar og gera ekkert sem getur vakið athygli á ykkur. Þá sjá þeir ekki að það vanti rétt ártal á skírteininu á bátnum og þið getið sloppið frítt til sjávar". Alltaf gott að fá góð ráð, líka til að svindla pínulítið.

Um kvöldið vorum við svo búin að gera allt klárt til brottfarar daginn eftir og því var lífinu tekið með ró í Saint Jean De Losne.