136. Lagt upp í vorsiglingu

 

 Með Monaco á bakborða. 

136. Lagt upp í vorsiglinguna á LILJU BEN.

Við fórum með flugi Icelandair til Parísar, ásamt Huldu Petersen, systur, 16. apríl s.l. til áframhaldandi siglingar LILJU BEN á leið til Miðjarðarhafsins. Hulda systir var ákveðin í að prófa, þótt með blendnum hug væri. Ég var búinn að fá upplýsingar um að búið væri að sjósetja LILJU BEN, þrífa hana og bóna, útvega frekari öryggisbúnað samkvæmt íslenskum kröfum og dytta að hlutum sem ég hafði óskað eftir að gert yrði í vetrarlegunni. Allt gekk flugið samkvæmt áætlun og lentum við á CDG flugvelli um kl. 1300, þar sem bílaleigubíll frá Hertz beið okkar, en við vorum ákveðin í að gista eina nótt í París, endurnýja aðeins okkar kynni við borgina, en sýna Huldu helstu staði því hún hafði ekki komið þar áður. Síðan að keyra suður til Saint Jean De Losne morguninn eftir og fara um borð.

"Never lost" GPS tæki sem Hulda fékk að láni gerði okkur kleyft að keyra rakleitt að Hótelinu sem við áttum pantað, steinsnar frá Effelturninum, og var drifið í að skrá sig inn, koma bílnum í bílageymslu Hótelsins og fara síðan í skoðunarferð um borgina. Varð dagurinn því dæmigerður "túristadagur" í skoðunartúr með opnum strætó við ráp og gláp. Ekki lögðum við í að fara upp í Effelturninn þótt við byggjum svo til við hliðina á honum, því að biðröðin hefði tekið lungann af þeim tíma sem við höfðum til að skoða okkur um.

Morguninn eftir, fimmtudaginn 17. fórum við svo af stað keyrandi til Saint Jean De Losne. Þegar ég kom niður í bílageymsluna undir Hótelinu var búið að setja stórann skammarmiða undir rúðuþurrkuna, á frönsku, og skildist mér á miðanum að bílageymslan væri fyrir fleiri hús en Hótelið og að ég hafði lagt í stæði sem einhver annar átti. Ekki var mér sagt það í móttökunni þegar mér var bent að fara niður með bílinn og vona ég að eigandi stæðisins fyrirgefi mér mistökin.

Ferðin suður til Saint Jean De Losne gekk eins og í sögu, í glampandi sól mestan hlutann, en ekki var miklum hlýindum fyrir að fara einungis um 15° C. Þegar um klst. keyrsla var eftir ákváðum við að stoppa og rétta aðeins úr okkur á útiveitingastað (vorum reyndar búin að gera það nokkrum sinnum), en nú var ákveðið að tími væri kominn fyrir dömurnar að fá sér rauðvínsglas á lokaleggnum og ætlaði ég að kaupa sitthvora 33 CL flöskuna handa þeim að dreypa á á leiðinni. Það var hins vegar algjörlega bannað að fara með þær út úr veitingastaðnum og urðu þær því að vera "þurrbrjósta" í blávatninu eins og bílstjórinn.

Þegar við fórum að nálgast Saint Jean De Losne fann ég að "Never lostið" vildi leiða okkur aðra leið en ég þekkti, en þar sem ég þekkti orðið umhverfið var ég ekkert að gera mér rellu út af því og lét það ráða. Hins vegar leiddi tækið okkur í næsta smáþorp austan við Saon fljótið, en eftir að hafa fengið smá leiðbeiningar vorum við fljót að finna rétta staðinn, enda við bæjardyrnar, og komum við að höfninni um kl. 1630.

Þarna lá nú LILJA BEN, hvít og nýbónuð við gestabryggjuna í Saint Jean De Losne og beið eftir okkur. Ekki var samt til setunnar boðið og farangrinum hent um borð og dömunum falið að ganga frá, því ég þurfti að koma bílnum í skil upp að aðaljárnbrautarstöðinni í Dijon fyrir kl. 1800. Þegar við komum um borð kom í ljós að nýju teppin sem við vorum búin að panta á LILJU BEN voru ekki komin svo ég hringdi og kvartaði. Lofuðu þeir að koma með þau daginn eftir.

Næst var að finna adressu aðaljárnbrautarstöðvarinnar í Dijon til að setja í "Never Lostinn" og ákvað ég að fara á skrifstofuna til Hafna, láta hann vita af komu okkar og biðja hann að fletta upp adressunni fyrir mig. Ekki veit ég hvor var ánægðari að sjá hinn, en þó held ég að Hafni hafi verið sérlega ánægður að sjá að allar okkar áætlanir stóðust. Ekki stóð á því að Hafni vildi finna adressuna fyrir mig, en viti menn, þótt hann fletti upp í símaskránni og á netinu var ómögulegt að finna adressu aðaljárnbrautastöðvarinnar og vorum við sammála um að þær þyki svo sjálfsagðar að slíkir smámunir eins og adressa á þeim séu alls ekki skráðar. Endað þett með því að hann fann út hjá einhverjum á skrifstofunni adressu rétt hjá stöðinni, sem ég gat sett inn í "Neverlostið" og brenndi af stað enda að falla á tíma. Allt endað þetta með því að ég gat skilað bílnum á réttan stað eftir smá hringsól við járnbrautarstöðina við að finna rétta aðkomu að geymslusvæði Hertz. Var svo tekinn leigubíll um borð og stóð á endum að þegar þangað var komið voru teppin komin á og höfðu Lilja og Hulda stjórn á því öllu.