Rýmt fyrir Simfóníuhljómsveit Rotterdam.

Við stoppuðum í Zijlzicht fram á föstudaginn 25. ágúst og héldum þá til Rotterdam. Auk þess sem getið er í síðasta pistli þá notuðum við tækifærið þar sem við lágum við bátasmíðastöðinni í Zijlzicht, að kaupa okkur viðbótarfendara til að hafa sitt hvoru megin á bógnum á bátnum. Þessir fendarar (stuðpúðar fyrir þá sem ekki þekkja) eru belgmeiri en þeir sem notaðir eru á síðunum, eða eins og lóðabelgir í laginu. Eru þeir mjög hentugir á bógnum þar sem lag bátsins fer að verða innskorið, þar sem þeir taka þá fyrr við því sem leggja á upp að.

 

Við fórum frá Zijlzicht kl. 0935 og héldum nú einu sinni enn að Spanjaardsbrúnni og var hún nú opnuð fyrir okkur í fjórða sinn ef með er talin ferð okkar til Amsterdam rúmri viku áður. Allt gekk eins og í sögu og við nutum veðurblíðunnar meðan við liðum suður og austur eftir könulunum, gegnum Alphen sem áður er nefnd, og í Júlíaneslússuna í Gouda, sem var eina slússan á leiðinni. Þegar við komum á biðsvæðið ákváðum við að leggjast við stauravirki, enda nokkur skipatrafikk að bíða eftir að slússan yrði opnuð. Voru í hópnum bæði flutningalegtur og yachtir af öllum gerðum, skútur og mótorbátar. Þegar slússan opnaði streymdu skip og bátar út og svo kom röðin að okkur sem biðum að fara inn. Fyrst fóru stóru flutningalegturnar og svo við yachtararnir. Fengum við fyrirmæli um að fara þriðji innsti vinstra megin og leggjast þar við slússuvegginn, en það var upp með legtum sem lágu við hægri kantinn. Þar sem við sigum snyrtilega upp að vinstri kanti slússunnar og hægt inn með honum, voða montin með nýja fendarann á bógnum, heyrðist allt í einu feikna hvellur og nýji fallegi fendarinn kom fljúgandi eins og fallbyssukúla beint upp í loft og slengdist síðan inn á dekk bátsins með öðrum smelli. Frú Lilja Ben var klár að setja upp enda á bb. síðunni þegar ósköpin gerðust og krossbrá auðvitað. Varð henni svo mikið um að hún hentist yfir á stjb. síðuna með spottann og vingsaði honum þar framaní furðu lostinn legtukall og sagðist vilja binda utan á hana, en örstutt var yfir í legtuna. Var það auðsótt og niðurstaðan sú að við bundum við legtuna. Af hamaganginum í fendaranum er það að segja að þegar við vorum að síga meðfram slússukantinum var hann á milli eins og lög gera ráð fyrir. Hins vegar lenti hann inn í “skáp” eða hólfi í steinkantinum og festist þar til átakið á hann varð það mikið að hann losnaði skyndilega með þessum líka látum.

 

Þegar við vorum laus við slússuna héldum við áfram sem leið liggur til Veerhafnarinnar í Rotterdam og hugsuðum okkur gott til glóðarinnar að leggjast aftur á þeim sómastað. Nú mátti auka hraðann verulega og notuðum við okkur það og sigldum greitt suður Hollandse Ijsel og síðan niður Nieuwe Maas, þrátt fyrir mikla skipaumferð. Nú kom Erasmusbrúin í ljós og síðan Veerhöfnin og sveigðum við inn í hana. Þegar komið er inn í höfnina skiptist hún í tvennt, sitt hvoru megin við langa bryggju sem gengur út í hana beint á móti innsiglingunni. Lágum við í syðri (hægri) hlutanum þegar við vorum þar fyrir ellefu dögum síðan (sjá pistlana KR strákar, þrumur og eldingar, og umferðarkaos og Rotturnar í Rotterdam). Þegar við komum inn núna sáum við að eystri hluti hafnarinnar var galtómur, ekki bát að sjá þar inni, svo við sveigðum beint í stjór og ætluðum að leggjast á okkar gamla stað. Þegar við hins vegar erum að síga inn með bryggjunni sem skilur höfnina í sundur kemur fulltrúi Hafna út úr legtu sem lá við hana og bandar okkur frá að fara þarna inn. Hættum við þá við en ég kallaði í hann og minnti hann á að við hefðum verið þarna fyrir ellefu dögum og líkað vel auk þess sem allt væri laust við bryggjurnar þarna megin. Mundi kall vel eftir okkur og sagði að við værum velkomin en við yrðum þá að leggjast í vestari hluta hafnarinnar. “Hvar” spurði ég þá því þar var hver blettur leginn. “Þarna utan á bláa bátnum” sagði hann og benti mér á bát sem lá við bryggju fyrir aftan tvær skútur sem lágu hver utan á annari. Var báturinn svo ný kominn að áhöfnin á honum voru enn að vinna við að binda. Með þetta á hreinu var nú siglt inn í höfnina og rennt upp að síðunni á bláa bátnum. Tók áhöfnin þar vel á móti okkur og var nú gengið frá öllu og slökkt á vélum kl. 1543.

 

Þegar hér var komið sögu var orðin þröng af bátum og svolítið bras að fá tengingu fyrir rafmagn auk þess sem við þurftum að reyna að færa bátana til svo þeir lægju eins þétt og mögulegt væri. Kom Hafni nú í eigin persónu til að sjá til að allt gengi upp og rukka hafnargjaldið, en þarna er Hafninn svaka skutla, gullfalleg kona, en stjórnsöm vel. Spurði ég hana hvernig í ósköpunum stæði á því að verið væri að troða öllum bátum í þennan helming hafnarinnar þegar hinn hlutinn væri alveg laus, ekkert skip þar. “Jú” sagði hún þá “í kvöld verður komið með tvo stóra pramma og verður öðrum lagt við bryggjuna sem skilur höfnina í tvennt og hinum við bryggjuna öndvert, þar sem þið láguð um daginn. Á prammanum sem legst að bryggjunni hérna megin verður stórt leik- og hljómsveitarsvið en við öndverðu bryggjuna verður prammi með áhorfendapöllum fyrir nokkur hundruð manns. Málið er að simfóníuhljómsveit Rotterdamborgar verður með óperutónleika hér í höfninni annað kvöld, en þeir eru árlegir styrktartónleikar hljómsveitarinnar, svo þið fáið ókeypis stórtónleika við bátshlið annað kvöld”.