Ekki fiskað á spún, en ullabjakki og skordýralirfum.

Meðan ég var að grilla gerði Lárus veiðigræjurnar klárar fyrir soninn og setti vænlegan spún fyrir og byrjuðu þeir að reyna fyrir sér. Ekki lofaði það góðu þrátt fyrir að fiskar “vökuðu” allt um kring svo hvíld var tekin meðan snæddur var kvöldmatur. Þegar strákurinn fór að reyna áfram eftir kvöldmatinn fóru yachtarar á nágrannabátum að fylgjast með þegar þeir áttu leið framhjá og þegar einn þeirra sá að notaður var spúnn sagði hann að þetta væri alveg vonlaust. Það þyrfti að nota mun minni öngul og grind með einhverjum graut sem blanda þyrfti til að draga fiskinn að. Í öllum þessum spekulasjonum kom nú “Hafni”, sem bjó í bát rétt hjá okkur, og vildi endilega gefa þeim feðgum það sem til þurfti, grind á tauminn, blöndu í hana, sem ég kalla ullabjakk því ég veit ekkert hvað það er, og gerfibeitu. Þegar þetta allt var fengið fékkst fiskur hjá stráksa og það í svarta myrkri í þokkabót.

 

Morguninn eftir, 16. ágúst, byrjaði á því að Hafni kom í heimsókn og nú með fullt box af iðandi skordýralifrum, þið vitið þessum hvítu ógeðslegu ormum sem skríða um öll hræ, og gaf þeim feðgum Lárusi og Ólafi. Sagði Hafni að þetta væri langsamlega besta beitan sem völ væri á. Ekki gáfum við okkur tíma til að reyna veiði þá en fórum öll með lest inn til Haag og eyddum deginum þar í skoðunarferð auk þess sem eitthvað var verslað. Þekki ég nokkuð til í borginni frá því að ég sótti fundi þar. Einn á vegum NATO, nokkra fundi þegar ég var í nefnd SÞ um gerð fræðsluefnis um náttúruhamfarir til, að nota í þriðja heiminum, og að lokum þegar ég ásamt nokkrum öðrum sótti björgunarskip SVFÍ í Scheveningen. Flestir sjómenn sem hafa hlustað á alþjóðaneyðarbylgjuna 2182 KHZ kannast við nafnið Scheveningen en þar er staðsett loftskeytastöðin Sceveningen Radio sem heyrist mjög vel á Íslandsmiðum þegar hún er að senda út viðvaranir allskonar eða framsenda neyðarköll til skipa. Þegar við komum aftur til Voorschoten var farið í búðina þar sem veiðistöngin var keypt daginn áður og keypt þessi grind sem öllu bjargar, efni til að búa til ullabjakkið í hana og rétt stærð af önglum til að nota við veiðar þarna í kanölunum.

 

Til þess að lýsa þessu nánar þá er þessi grind kassalaga vírnetsbox u.þ.b. 5 cm. á hvern kant og er henni komið fyrir um 15 til 20 cm. fyrir ofan öngulinn. Í þetta vírnetsbox er sett ullabjakkið, sem er lagað með því að hræra út í vatni einhverju dufti sem verður að þykkri leðju. Hef ég helst grun um að það sé eitthvað lyktsterkt efni sem dregur fiskinn að. Síðan er bara öngullinn á taumnum um 15 til 20 cm. neðan við, með iðandi lirfuormana, sem gera gæfumuninn og afli verður þokkalegur, en hann er ekki borðaður á okkar bát. En allt þetta stjan Hafnarstjórans í kringum veiðiskapinn hjá feðgunum varð til þess að það varð einróma samþykkt að þessum yachklúbi verð færður íslenskur borðfáni að gjöf og afhenti Lárus hann fyrir hönd áhafnarinnar á m/y Lilju Ben