Grillað á hafnarbakkanum í rigningu

Það ringdi svakalega mikið í Alphen, nema rétt á meðan við komum inn. Það var ekki einu sinni “yachtara út vísandi”. Samt létum við okkur hafa það að skjótast í búð en létum það líka nægja. Þegar við lögðumst að vorum við í vandræðum með landtenginguna á rafmagni og var ég með rafmagnsmæli að mæla tengilinn á tengistaurnum þegar nágranni okkar á einum bátnum kom að spjalla og hjálpa okkur að finna út úr vandanum. Kom í ljós að þar var um að ræða eftirlaunamann sem hafði átt nokkur viðskipti við Íslandinga þegar hann rak fyrirtæki sem verslaði með SIMRAD fiskileitartæki, en allir íslenskir sjómenn þekkja þau vel. Auðvitað var það álit minnar áhafnar að tengillinn í landi gæti ekki verið bilaður. Það væri örugglega eitthvað að um borð, mælirinn okkar ónýtur eða að ég kynni ekkert á hann. Var ég búinn að rífa tengistykkin um borð í spað til að leita að bilun, lesa leiðarvísinn fyrir mælinn nokkrum sinnum og athuga að allt væri rétt tengt en allt án árangurs. Endaði það með því að SIMRAD maðurinn fór um borð í sinn bát og kom með eigin mæli og fann út nákvæmlega það sama og ég, enginn straumur á tenglinum. Með þessum úrskurði fékk ég, minn mælir og ástand tenginga um borð, snarlega uppreisn æru og þóttust nú allir hafa haft þann grun að tengillinn sem okkur var ætlaður í landi væri bilaður. Leituðum við síðan og fundum lausann tengil með straum á, og tengdum í hann, ekkert flóknara en það.

 

Við fórum kl.0940 daginn eftir og var ég núna með frekar lauslega siglingaáætlun því ég ætlaði að reyna að troðast eins nærri Haag og unnt væri en siglingaforritið gaf upp eina höfn nærri miðborginni sem við kæmumst í. Var siglt í sólskini og blíðu vestur Oude Rín og síðan beygt til suð-vesturs eftir Rín-Schiekanaal. Siglt var framhjá hinum þrem vötnum við Voorschoten en þar sveimuðu skútur um fyrir framan baðstrendur og útivistarsvæði. Þegar við nálguðumst bæinn Leidsendam fórum við framhjá glæsivillum efnafólks þar sem snekkjurnar eru bundnar m.a. við garðskálana eða útidyratröppurnar. Þegar inn í bæinn kom lögðumst við að olíupramma sem við stefndum á til að taka eldsneyti. Meðan olían var að renna á bátinn vorum við að spjalla við “olíutittinn”  og kom m.a. til tals hvert við værum að fara. Þegar hann heyrði að við værum á leið niður í Haag taldi kallinn af og frá að það borgaði sig fyrir okkur og sagði að eina vitið væri að fara til baka til yachthafnarinnar í Vlietopper en hún væri glæsileg og mjög góð auk þess sem stutt væri með lest inn til Haag. Fylgdum við því ráðum hans og fórum þangað og var lagst þar kl. 1420. Var nú rölt í bæinn, Voorschoten, sem er mjög huggulegur, lítill bær og viti menn, þar fundum við loks búð með veiðistöng. Var nú drifið í að kaupa græjur fyrir Ólaf Ágúst svo hann gæti reynt fyrir sér þegar við lægjum við bryggju. Einnig var ákveðið að kaupa ekta nautasteik í matinn, sem undirrituðum var falið að grilla um kvöldið.

 

Þegar komið var um borð var grillið sett saman og komið fyrir á grasbala við höfnina. Auðvitað fór hann að rigna eina ferðina enn þegar steikin var krydduð og grillið klárt en það var ekki látið breyta neinu, regnhlíf sett upp og grillað undir henni.