Rotturnar í Rotterdam.

Þetta var búinn að vera annasamur dagur, laugardagurinn 12. ágúst, en þó tími til að fara aðeins í göngu um næsta nágrennið um kvöldið. Viðruðum við okkur öll fimm því í göngu um Willemskade og fljóstsbakkann þar um kring og kíktum stuttlega inn í tvö vertshús áður en við fórum um borð. Þegar þangað var komið sátum við svolitla stund aftur á dekki í kvöldblíðunni, en drengurinn var kominn inn að sýsla í tölvuleik eða einhverju svoleiðis. Þar sem við sitjum nú þarna sjáum við eitthvað kvikt skjótast eftir steinunum sem mynda hleðslukannt með höfninni innanverðri. Þetta voru rottur og þær af stærri gerðinni. Brá okkur svolítið í fyrstu vegna þess hversu nálægt okkur þær voru, en sem betur fer var flotbryggjan sem við lágum við ekki tengd þessum kannti heldur 2. til 3. m. rönd af sjó á milli. Samt sem áður vissum við það fullkomlega að rottur eru syndar svo að smávegis sjór veitti ekki mikla vörn ef þær ætluðu í heimsókn. Hins vegar ímyndaði ég mér að fiberglasssíður bátsins væru allt of sleipar fyrir þær að klifra upp. Auðvitað tóm þvæla, þær gátu hæglega gengið eftir landfestunum eða hreinlega hoppað um borð ef þær vildu. Róaðist fólk því eftir að við höfðum rætt þessa möguleika aðeins og ekki síst vegna þess að það var alveg öruggt að þær kæmust hvergi inn í bátinn þegar hann er lokaður, þótt þær kæmust um borð, og utandekks gætu þær hvergi verið óséðar.

 

Þegar hér var komið fór Lárus upp á bryggju og tók vatnsslöngu sem þar var og skrúfaði frá. Reyndi hann síðan að spruta á Rotturnar sem í raun létu sér fátt um finnast svo hann gafst upp og rotturnar léku sér áfram í friði. Vorum við sammála um að minnast ekki á rotturnar við drenginn, kæmi hann út, sem hann nú gerði. Fórum við því að tala um allt annað. En allt í einu segir strákur “vá sjáið þið rotturnar”? Við urðum að viðurkenna það og sáum fyrir okkur að nú yrði úti um allan nætursvefn hjá honum. En þá kom hann okkur á óvart. Hann fetaði beint í fótspor föður síns og snaraðist upp á bryggju þar sem hann tók sömu vatnsslönguna og byrjaði að reyna að sprauta á rottugengið. Skemmtu þeir sér við þessa íþrótt skamma stund, en fljótlega tók svo áhöfn og farþegar á sig náðir.

 

Sunnudagurinn 13. ágúst rann upp bjartur og fagur og vorum við búin að ákveða að liggja þann dag áfram í Rotterdam og skoða okkur svolítið um. Eftir morgunverð fóru Lárus og Sigrún aftur á Maasstradtoernool völlinn að sjá KR-ingana spila en Ólafur varð eftir hjá okkur ömmu og afa. Eftir að hafa gengið frá öllu um borð eftir nóttina og morgunverðinn fórum við svo öll þrjú og héldum inn í borgina. Vorum við lungann úr deginum við ráp um götur Rotterdam og um eftirmiðdaginn hittu Lárus og Sigrún okkur þegar þau komu af fótboltavellinum og breyttist þá rápið í verslunarráp, enda var nú barnafólk í hópnum og jólin framundan eða hvað.

 

Þessu ágæta sunnudagskvöldi lukum við svo með fínum kvöldverði á góðum veitingastað á hafnarbakkanum. Áttum við Lilja eftir að koma aftur til þessarar hafnar í Rotterdam seinna í túrnum og lenda í óvæntri og skemmtilegri uppákomu þar. Það bíður til þess tíma sögunnar.