KR strákar, þrumur og eldingar, og umferðarkaos.

Mynd: Strákarnir úr KR í heimsókn, Guðjón Pet lengst t.h. 

Fljótlega upp úr hádegi fórum við í land og lögðum leið okkar upp í aðalgötuna þar sem búið var að benda okkur á að við gætum náð í strætóa og sporvagna. Þegar við nálguðumst hana fór að bera á dynjandi rokktakti sem færðist nær og nær, bæði vegna þess að við vorum að nálgast leiðina sem “the dancing parade” átti að fara um, svo og vegna þess að skrúðgangan var einnig að nálgast okkur. Hún átti að fara yfir áður nefnda Erasmusbrú og yfir í Erasmus-háskólahverfið þar sem “dancing hátíðin” átti að vera. Þegar við komum upp á aðalgötuna var kominn þar þó nokkur manngrúi og var stemmingin augsýnilega að hitna upp, fremstu skrautvagnarnir sáust koma skríðandi í áttina og rokktakturinn var að byrja að yfirgnæfa allt venjulegt tal. Gatan var iðandi af fólki og hvorki sporvagnar né strætóar sýnilegir. Sáum við að hér myndi verða vandi að ná í flutning yfir á leikinn svo ég gekk að einum hópi lögreglumanna sem þarna var, en þeir voru um allt í þriggja til fjögurra manna hópum, og spurði einn þeirra hvar við gætum tekið strætó eða sporvagn á leikinn og sýndi honum miða með nafni leikvangsins. “Það er lokað fyrir alla umferð yfir brúna í dag og inn í þennan borgarhluta” svaraði hann, “vegna skrúðgöngunnar”. “Líka fyrir leigubíla” spurði ég, “já líka fyrir leigubíla” var svarið. “En það er opinn möguleiki fyrir ykkur að komast, neðanjarðarlestarkerfið er opið og þið getið farið niður í einhverja stöðina hér við götuna”, sagði hann og benti á eina, “því þær fara ekki yfir brúna heldur undir fljótið”, og það er lest nr.”, ég man ekki lengur hvað. Eftir að hafa þakkað lögreglumanninum fyrir eyddum við smá stund í að horfa á skrautvagnana líða framhjá undir glymjanda rokktaktsins en eitthvað fannst manni þetta vera flatneskjulegt og fjörlaust. Sami takturinn dúndraði á manni úr hverjum vagni án nokkurrar laglínu. Vagnarnir voru fullir af mismikið skrautklæddu fólki sem dillaði sér eftir taktinum með farðagrímur frosinnar fyrringar í andlitinu, brosandi út í óræðann fjarskann. Þetta höfðaði ekki til okkar svo nú var farið í neðanjarðargöngin og lestin tekin suður yfir fljót. Þegar við komum úr lestinni var byrjað að rigna og 20 mínutna labb framundan að leikvanginum. Allt í lagi með það, það var hlýtt og við með regnhlífar svo okkur var engin vorkunn. Þegar við komum að Maasstradtoernool vellinum (takið eftir hvað Hollendingar nota mikið tvöfalda sérhljóða) voru KR strákarnir að leika og var jafnt þegar við komum, en eldingar með miklum þrumum nálguðust óðum svo allt var á floti í vatni. Hímdum við þarna undir húsvegg leikinn til enda og var meiningin að þeir léku annan leik eftir nokkurt hlé og ætluðum við að horfa á hann líka. Eftir að búið var að drífa allann mannskapinn inn í klúbbhúsið á vellinum, bæði leikmenn og áhorfendur, kom tilkynning um að frekari fótbolti yrði ekki leikinn þennan daginn vegna þrumuveðursins, en leikmenn á opnum fótboltavelli er í sérstakri hættu með að eldingu slái niður í þá. Var búið að banna leiki í þrumuveðri í Hollandi eftir að tveir létust þar í fyrra af þeim sökum. Var nú ekki um annað að ræða en að fara sömu leið til baka, í lestina og kom KR liðið með okkur því engu ökutæki var fært ofanjarðar inn í borgina vegna skrúðgöngunnar sem setti allt úr skorðum. Var svolítið sérstakt að labba með þessum hópi af KR strákum í grenjandi rigningu í veg fyrir lestina, en þeir voru vægast sagt svolítið rytjulegir í rennblautum fótboltagöllum og öðrum tuskum sem voru ýmist hangandi utan á þeim eða límdar við þá í vætunni. Eiginlega minnti þessi sjón mig á bíómynd með útjöskuðum herflokki á leið í fangabúðir eftir tapaðann bardaga, svo ræfilslegir voru þeir. Það var mikil þröng í lestinni á leiðinni til baka, en þjálfarinn stóð sig vel í að halda hópnum saman og allir skiluðu sér út á réttum stað. Þegar við komum út hinu megin fljótsins var stytt upp en aðkoman var hrikaleg eftir skrúðgönguna og mannfjöldan sem hafði verið þar skömmu áður. Götur og torg voru þakin af tómum bjórdósum og öðru rusli svo varla sá í malbik eða hellulagða stétt. Var nú strákunum fylgt eftir á hótelið og buðum við Guðjóni Pet. að koma með vini sína í heimsókn um borð þegar þeir væru búnir að skvera sig upp. Komu þeir svo flottir og fínir, myndarstrákar, um borð um hálf sjö leitið og skoðuðu bátinn hátt og lágt og þáðu smá góðgerðir. Það var mikill munur að sjá þessa 16 ára pilta núna eða fyrr um daginn þegar við skreiddumst heim af fótboltavellinum.

 

Það er hins vegar af okkur að segja að allir vildu komast í sturtu fyrir kvöldmatinn þegar við komum um borð, en engir 50 centa peningar voru til, en þá þurfti til að setja í sjálfsala fyrir heita vatnið í sturturnar í landi. Bauðst ég nú til að hlaupa í land til að skipta en ég var búinn að sjá um daginn bar á næsta horni og stefndi nú á hann. Þegar ég skundaði inn leit ég ekkert í kringum mig en gekk beint að barborðinu og bað um einn lítinn bjór og til baka þannig að ég hefði a.m.k. sex 50 centa peninga, sem var auðsótt.  Þegar ég svo saup á bjórnum fór ég að líta í kringum mig og tók þá efir að ég var staddur innan um hóp af “glöðum” konum sem brostu sínu blíðasta til að lokka til sín fyrsta viðskiptavin kvöldsins. Var ég fljótur að stinga út úr glasinu og hypja mig um borð.