Niður með Ribera Quente

 Ribera Quente, nýleg mynd, búið að endurbyggja húsin fyrir miðju sem lentu í skriðunni. 

 

 Gömul mynd frá Ribera Quente, mest tjón varð fjærst t.h.

Þegar við yfirgáfum barinn, eftir kaffisopann með jarðfræðingunum, var allt komið á flot á götunum því göturæsin tóku enganveginn við vatninu. Vatnið streymdi úr loftinu og skyggnið var lítið sem ekkert eftir því. Við keyrðum sem leið liggur SA í gegnum Furnas þorpið sem liggur þarna í botni eldstöðvarinnar. Það merkilega er að allir vegir um austurhluta Sao Miguel liggja inn í Furnas eldstöðina, þótt hún sé fjöllum girt á alla vegu. Þannig kemur vegurinn - sem við komum - yfir fjallarimann að norðan verðu, vegurinn frá vestur hluta eyjarinnar kemur inn í eldstöðina yfir fjöllin SV af henni og liggur með hinu glæsilega Furnas gígvatni og þaðan niður í Furnas þorpið. Vegurinn frá austur hluta eyjarinnar kemur svo yfir fjallarimann SA í eldstöðinni. Vegurinn sem við áttum að fylgja liggur hins vegar til suðurs, meðfram ánni Ribeira Quente, sem hefur upptök sín í gígvatninu Furnas og fellur í gegnum þorpið og þaðan inn í þröngt, 4 km. langt fjallaskarð til sjávar, í jaðri samnefnda þorpsins sem ferð okkar var heitið til. Áin var í bullandi vexti í þessu úrhelli og trjábolir komu niður eftir henni á fljúgandi ferð af og til. Okkur varð alls ekki um sel þegar við keyrðum inn í skarðið því engu var líkara en að vatnið fossaði allstaðar niður úr hlíðunum. Sumstaðar freyddi það á trjánum, en hlíðarnar beggja vegna eru snar brattar en skógi vaxnar. Leiðin liggur með ánni eins og áður sagði og víða á leiðinni hafa þverlækir grafið gil í hlíðina sen keyra þurfti inn í og fyrir. Þessir lækir voru nú eins og stórár og sáust drullufyllur ítrekað falla niður í skorningana og spýtast með vatnsflaumnum á veginn þannig að sæta þurfti lagi að sleppa á milli, með þá von í brjósti að jeppin myndi ekki festast í drullunni. Á miðri leið niður skarðið komum við að skriðusvæði þar sem vegurinn hafði verið ruddur í gegnum þær til bráðabirgða til að við kæmumst í gegn, en vélarnar voru farnar aftur niður í þorp. Í raun var ófært í gegnum svæðið vegna aursins sem var byrjaður að safnast í slóðina en það hafðist þótt hægt gengi. Ekki datt okkur í huga að snúa við þar sem vegurinn að baki gat allt eins verið orðinn ófær. Loksins komumst við í gegnum skarðið og niður í Ribera Quente og varð okkur þá ljóst að við höfðum ekki sagt eitt aukatekið orð alla leiðina, enda skíthrædd bæði.

Strax við komu inn í þorpið blasti við fyrsta skriðan sem hafði fallið á það og sópað burtu tveim húsum. Þar fórust fjórir. Nú láku eðjustraumar niður göturnar, og voru stórvirkar vinnuvélar á fullu við að halda götunni opinni, en þær höfðu verið komnar á svæðið áður en hamfarirnar dundu yfir, vegna byggingar á nýrri höfn. Ribera Quente teygir sig aðeins inn í mynni fjallaskarðsins þar sem komið er niður úr því og þegar komið er niður að sjó var höfnin þar framundan ekki annað en lítil "L" laga steinbryggja sem liggur frá ströndinni. Nú var fjöruborðið hins vegar komið fram fyrir bryggjuna, en hún hafði öll brotnað og færst úr stað við framburðinn úr ánni. Framburðurinn hafði verið svo mikill þegar hún ruddist í gegnum skriðurnar í hamförunum í október að áin var búin að byggja upp tanga þar sem höfnin var áður, þannig að hafnarmannvirkið var allt á þurru. Því miður voru afleiðingar skriðufallanna mun meiri þegar lengra var komið inn í þorpið.