130. LILJA BEN undirbúin fyrir vetrarlegu

 

 Báðar svefnkáetur fullar svo unglingurinn Ólafur Ágúst Petersen sefur í efri káetu.

Siglingu þessa árs er lokið og búið að koma MY LILJU BEN í geymslu svo dagarnir sem eftir lifðu í Saint Jean De Losne fóru í að ganga frá og undirbúa ferðina heim. Við byrjuðum á að fara á ferðaskrifstofu Saint Jean De Losne til að panta leigubíl til að sækja okkur snemma á sunnudagsmorgni til að flytja okkur til Dijon og ganga frá járnbrutarfari þaðan til Lyon, þar sem við ákváðum að gista á hóteli í tvær nætur og skoða okkur um í borginni. Þessir þættir gengu eðlilega fyrir sig en þegar kom að því að fá skrifstofuna til að finna fyrir okkur hótel í miðborginni vandaðist málið. Aðeins fann ferðaskrifstofan þrjú hótel og þá í miðlungs- eða lélegum gæðaflokki en samt í hæsta verðflokki svo ég afþakkaði frekari aðstoð við það og ákvað að nota netið sjálfur til að leysa málið. Þegar um borð var komið fann ég strax á netinu lúxus hótel í miðri Lyon á mjög sanngjörnu verði og gekk frá pöntun þar í gegnum tölvuna mína. Undirstrikar það þá skoðun mína að ekki borgar sig að leita eftir þjónustu ferðaskrifstofa á ferðalögum ef maður ætlar að finna góðar ferðir, gistingu eða aðra þjónustu, á góðu verði, því ferðaskrifstofurnar byrja alltaf á að leita dýrustu kosta til að hámarka þóknun sína og reyna síðan að standa á þeirri lausn fram í "rauðan dauðann". Þá á ég ekki við að maður leiti að minnstu gæðum í þjónustu heldur að maður gerir sínar eigin kröfur bæði til verðs og gæða. Því er best að annast þetta sjálfur í gegnum netið ef nokkur kostur er en nota ferðaskrifstofur í algjörri neyð.

Þegar gengið er frá LILJU BEN til vetrargeymslu er að mörgu að hyggja auk þess að pakka niður fyrir heimferðina. Ganga verður frá öllu taui, fatnaði, rúmfötum o.þ.h. hreinu, afþýða ísskápa og taka úr þeim alla matvöru sem getur skemmst. Sumt má taka með sér heim, annað gefa nágrönnum í öðrum bátum sem enn eru í gangi og að lokum henda í neyð því sem ekki er hægt að borða eða koma í not. Taka þarf það inn sem venjulega er utandyra og skaði gæti verið að missa. Breytt er yfir útibrú (Fly Bridge) og glugga þannig að ekki mæði veður á. Farið er yfir landfestar og fendara og athugað að þar sé allt tryggilega fast eins og góðri sjómennsku sæmir. Tæma þarf vatns- og klósettank, loka fyrir inntakskrana sem eru í botni bátsins, athuga að ekkert vatn sé við kjöl, slökkva á öllum sjáfvirkum dælum, loka fyrir gaskúta og slökkva á höfuðrofum fyrir rafmagn í bátinn. Áður er búið að ganga frá við hafnarskrifstofuna svo að HAFNI hafi lykla að bátnum og ræsilykla að vélum ásamt helstu leiðbeiningum um hvernig gangsett er og hvar hvað er. Einnig er skilið eftir hjá þeim afrit af tryggingarskírteini bátsins, sem og nafn, heimilsfang, símanúmer og netfang eiganda. Að lokum er skilinn eftir listi yfir þá þjónustu sem óskað er eftir að höfnin veiti, bæði í upphafi legunnar og lok hennar. Óskuðum við t.d. eftir s.k. Winterising" sem felst í því að gera vélar og annan útbúnað frostfrían og að fyrir komu okkar næsta vor verði búið að þrífa allann bátinn að utan og bóna. Alla pappíra bátsins tökum við með okkur heim s.s. afsal, skráningar- og tryggingaskírteini, kvittanir fyrir gjöldum og þjónustu, réttindaskírteini og tæknileiðbeiningar um bátinn sjálfann. Tækja "manualar" eru skildir eftir.

Meðan við vorum að vinna að þessu, föstudaginn 7. og laugardaginn 8. sept. kynntumst við lauslega hjónum sem voru á bát utan við okkur. Kom í ljós að þau eru Svissnesk en báturinn þeirra Ítalskur. Þegar við spurðum hvar þau væru búsett sögðust þau búa bara í bátnum en þegar kólnaði á þeim slóðum þar sem þau eru stödd hverju sinni fari þau til heitari svæða t.d. Suður Ítalíu og bíði veturinn af sér þar. Þetta eru miðaldra hjón sem virtust halda að mestu til í bátnum en fara síðan í skoðunarferðir um nærliggjandi héruð, sem þau gerðu á laugardeginum og létu vel að. Sögðust þau vera búin að sigla víða um Evrópu þ.á.m. til Norðurlanda um Eystrasaltið.

Sunnudaginn 9. september kom leigubíllinn og sótti okkur til að keyra til Lyon.