128. Síðasti leggur í síðsumarssiglingunni, Saint Jean De Losne

 Jean De Losne og höfnin þar. Við skildum LILJU BEN eftir við bryggjuna við innri eyjuna. 

Jæja það er að koma að því að finna vetrarlægi fyrir LILJU BEN fyrir heimferðina eftir síðsumarssiglinguna í ár. Samkvæmt leiðsögubókinni er boðið upp á vetrargeymslu í Saint Jean De Losne og var því stefnan sett þangað. Við fórum því af stað frá Pont Ailler kl. 08:55 miðvikudaginn 5. september og héldum áfram niður Saone fljótið. Aðeins var um tvær slússur að fara, báðar sjálvirkar og var þar með lokið siglingu um sjálfvirku slússurnar, framundan í Saone eru eingöngu stóskipaslússur á leiðinni til hafs. Það var fegursta veður alla leiðina og komum við til Saint Jean De Losne og bundum þar kl. 12:40.

Höfnin í Saint Jean De Losne er stór og mikið þar um að vera. Þegar komið er að bænum, sem stendur með fljótsbakanum á báðar hendur, með fallegri brú yfir, er beygt inn í þröngt sund til hægri og kvíslast leiðin þannig að á hægri hönd í sundinu er innsiglingin í höfnina en á vinstri hönd er farið að slússu inn í Canal de Bourgogne. Höfnin er mjög þröng og eru gestabryggjur strax þegar inn er komið, með básafyrirkomulagi sem þarf að bakka inní og á móti gestabásunum liggur flak af gamalli legtu sem þrengir mikið að öllum stjórntökum þarna. En liðlega gekk að leggjast í auðan bás, beint niður undan þjónustumiðstöðinni sem er mikið fyrirtæki að nafni HO2 France. Þar er rekin stór yachtbúð, bátasala og bátaleiga sem heitir Blue Crown Line. Það sem er e.t.v. merkilegast fyrir okkur er að ef farið er inn á slóðina http://www.barginginfrance.com/ og rennt niður síðuna er komið á tengil þar sem stendur "islensk sida" og er þar kynningarsíða á Íslensku. Prófið að skoða hana, en þetta vissum við ekki fyrir, en saga er að segja frá því sem kemur seinna.

Þegar við vorum lagst á þessum yndislega stað kom í ljós hvað þetta er stór höfn með hundruðum leguplássa. Mikil viðgerða- og viðhaldsstöð fylgir fyrirtækinu sem rekur hana og er hún staðsett í suður enda hafnarinnar með margar bryggjur og hægt að fara að henni bæði í höfninni sjálfri og frá Canal de Bourgogne. Fyrsti km. af canalnum er líka með leguplássum fyrir viðhaldsstöðina. Í norður enda hafnarinnar er svo Blue Crown Bátaleigan með margar bryggjur.

Ég byrjaði á að panta tveggja nætur legu og greiða þegar við komum því við vorum ekki búin að gera endanlega upp við okkur hvort við myndum reyna að fara lengra og finna vetrarlægi nær Lyon, en þaðan var meiningin að fljúga heim. Að venju notuðum við það sem eftir var af komudeginum til að ganga frá um borð, dytta að, þrífa og snurfusa, ásamt því að kynnast fólkinu í kring og taka út bæinn með smá skoðunarferð. Okkur leist strax vel á staðinn, aðstöðuna og hafnarstjórann sem er hinn vænsti maður þótt hann geti stundum verið hranalegur og ákveðinn, sem reyndist frekar vera í nösunum á honum. Ákváðum við því að ég færi strax morguninn eftir til HAFNA og falaðist eftir vetrarlægi fyrir LILJU BEN. Þar sem hafnarskrifstofan er opin frá kl. 10:00 til 12:00 og svo aftur frá 14:00 til 18:00 var ég mættur kl. 10 morguninn eftir til að panta vetrarlægið. Á undan mér var kominn Englendingur sem var að falast eftir tveggja mánaða legu fyrir bátinn sinn þar sem hann þyrfti að skreppa heim til Englands vegna brýnna erinda. Fór nú að fara um mig þegar ég heyrði hvaða viðtökur hann fékk. "Nei" sagði HAFNI, "þið segið þetta allir og svo komið þið ekki og við sitjum uppi með bátana ykkar lon og don og stundum til eilífðarnóns. Hvað heldur þú að það séu margir yfirgefnir bátar hér?" Hér komu fram eiginleikar HAFNA en eftir að Bretinn var búinn að nauða í honum nokkra stund og fullvissa hann um að hann kæmi örugglega aftur lét HAFNI undan og Bretinn fékk tveggja mánaða legu. Nú var komið að mér að biðja um legupláss fyrir veturinn, fram í apríl 2008. Ég vissi ekki hvert HAFNI ætlaði að komast þegar ég bar uppi erindið. "Nei og aftur nei" sagði hann "hér er allt orðið stútfullt fyrir veturinn og ekkert pláss laust". Var honum ekki þokað frá þessu svo ekki var annað að gera en að kveðja við svo búið og var nú farið með það um borð. Prófaði ég nú að hringja í næstu höfn fyrir sunnan og þar var sama svarið, allt orðið fullt. Fór mér ekki að verða um sel, hvergi vetrarlegu að fá fyrir LILJU BEN. Skömmu síðar var ég eitthvað að sýsla inni í bátnum en frú Lilja Ben var úti á afturdekki við sömu iðju þegar hún kallar í mig og segir að HAFNI sé kominn og sé að stika út breiddina á bátnum. Snaraðist ég þá út og segi við HAFNA að báturinn sé 3.65 m. breiður. Lítur þá HAFNI á mig þungbrýnn og segir "ég ætla að tala við Bossinn í hádeginu og trúlega verður hann vitlaus ef hann veit að ég hef úthýst Íslendingi, hann elskar Ísland. En ég lofa engu og eitt skaltu vita að það verður bara út af þjóðerninu sem þið fáið pláss, ef þið fáið það því það er allt fullt eins og ég sagði". "Ég læt þig vita eftir kl tvö". Áframhaldið kemur á morgun.