127. Margrét og Sigurður kveðja í Gray

 Margrét stendur á slússubrúnni og bíður eftir að Sigurður setji upp endann. 

Enn þurftum við að sjá á eftir góðum gestum (áhöfn) því Margrét systir og Sigurður hennar maður fóru áleiðis heim laugardaginn 1.september, en þau flugu frá Lyon í gegnum Kaupmannahöfn. Vorum við því orðin að tveggja manna áhöfn í stað fjögurra manna aftur og munar um minna. Kunnum við þeim og Erni og Lonnie, sem deildu líka með okkur erfiðasta kafla leiðarinnar bestu þakkir, því aldrei hefði okkur gengið eins ljúft í gegnum Canal Des Vosges ef þeirra hefði ekki notið við. Daginn áður, eftir að við vorum búin að færa bátinn, hjálpaði Sigurður mér að reisa upp mastursgrindina, sem Örn felldi með mér þegar við komum inn í Canal Des Vosges (pistill 113), eftir æfingu í Metz (pistill 110), þar sem við vorum nú komin í gegnum allar hæðarhindranir á vegi okkar gegnum Evrópu. Var nú MY LILJA BEN orðin eins og hún átti að sér.

Eins og venja er við svona kaflaskipti var ráðist í þvott á rúmfötum sem og öðru sem var orðið óhreint þannig að við lágum róleg í Gray yfir helgina. Mánudaginn 3. sept. varð ég var við leka við kælivatnssigtið á bakb. vélinni, þegar ég var að prufukeyra eftir stoppið og fór því í viðgerðarverkstæði og fékk Volvo mann til að líta á það, sem hann gerði og lagaði. Það sem var hins vegar gott í þessu öllu var að á viðgerðarverkstæðinu var lítil "yachtverslun" þar sem ég fann þennan líka fína, passlega krókstjaka fyrir okkur í stað þess sem við töpuðum í Thionville (pistill 106). Má segja að það hafi verið nokkuð síðbúið því við vorum búin með allt sússukraðakið þar sem skylt er að hafa krókstjaka samkvæmt reglum, en betra er seint en aldrei.

Við fórum svo frá Gray kl.08:55 þriðjudaginn 4. september áleiðis til Pont Ailler Sur Saone. Nú var létt sigling framundan og brunuðum við áfram niður fljótið, framhjá ánnum Soufroide, Echalonge, Vingeanne, Ognon sem allar renna í Saone fljótið og auka stöðugt við stærð þess, breidd og dýpt. Einnig fórum við framhjá bænum Mantoche og þar sem Canal De La Marne kemur inn á Saone, en eftir honum má fara t.d. til Parísar. Komum við svo til Pont Ailler Sur Saone kl. 12:15 og fengum þar sóma legupláss í fallegri höfn, við vinalegt þorp, samnefnt. Veðrið var gott, hlýindi og sól en svolítill gustur svo við tókum daginn rólega við smá þrif á bátnum, sem er fastur liður. Var þjónustan í landi jafnframt notuð og skroppið í göngutúr á bæinn. Nokkur trafik var af gestabátum þarna, bæði inn og út, stórt viðgerðarverkstæði og yachtbúð, en auðséð var að bátaviðgerðarstöðvum og yachtverslunum var nú að fjölga eftir því sem sunnar dró í Frakklandi og umferð skemmtibáta jókst. Daginn eftir var svo áætlaður lokaleggurinn til Saint Jean De Losne, þar sem við ætluðum að freista að fá vetrarlægi fyrir MY LILJU BEN.