122. Fontenoy Le Chateau og loksins eldsneyti.

 

 Skipstjóri og yfirstýrimaður ganga í land í Fontenoy Le Chateau 

Við stoppuðum bara blánóttina í Forges D´Uzerman og lögðum í hann á slaginu kl. 09:00. Fyrr þýddi ekkert að fara af stað því sjálfvirku slússurnar eru ekki í gangi milli kl. 21:00 á kvöldin til kl. 09:00 að morgni, en fyrsta slússa blasti við höfninni þar sem við lágum. Var ákveðið að fara í þessum áfanga aðeins niður til Fontenoy Le Chateaue þótt stutt væri, þar sem þar var loksins eldsneyti að fá. Á staðnum er ein stærsta skemmtibátaleiga Frakklands "Crown Blue Line" með mikil umsvif og víðtæka ferðaþjónustu. Framundan var 16 slússu ferð sem nú þótti orðið lítið og enn lá Canal Des Vosges samsíða ánni Coney sem rennur í Saone fljótið sunnar. Við eina slússuna var ekki notast við sjálfvirka kerfið heldur var þar þjónusta, end þurfti sá sem starfrækti slússuna að sinna fleiru. Aðeins neðan við slússuna var gönguflotbrú yfir skurðinn og þegar slússumaðurinn var búinn að opna fyrir okkur hliðin á slússunni til að við gætum siglt út "brenndi" hann á hjóli niður að hliðinu, losaði annan endann og sneri síðan brúnni með sveif svo við kæmumst framhjá. Ekker sérstakt bar til tíðinda á þessari ferð nema ef nefna skyldi að ein slússan var biluð þegar við komum að og var alveg sama hvernig hamast var á fjarstýringunni, alltaf loguðu bæði rauðu ljósin og ekkert gerðist. Var því lagst að legukanti skammt frá, fyrir neðan fallegan veitingastað, þar sem var líka opið útivistarsvæði fyrir gesti og gangandi. Fór Sigurður niður að slússunni til að kanna aðstæður og sá hann ekki neitt athugavert nema ef vera skyldi að trjágrein var föst á milli vængjanna í slússuhliðinu svo að nokkuð streymdi inn í hana af þeim sökum.

Var nú ákveðið að fara í beintengdan síma sem er við slússurnar og hringja í stjórnstöðina til að tilkynna bilun og þegar ég kom að var maður að koma hinu megin frá, sem líka beið á bát til að komast upp og var hann frönskumælandi svo að við sammæltumst um að hann hringdi. Sagðist stjórnstöðin senda mann tafarlaust og stóð það á endum að skömmu eftir að ég kom aftur um borð sáum við bíl koma brunandi og mann snarast út sem síðan setti allt í gang. Gekk nú allt eins og í sögu og komum við til Fontenoy Le Chateau kl. 14:25.

Við byrjuðum á að leggjast við legukant rétt neðan við þjónustumiðstö bátaleigunnar "Crown Blue Line", mjög gott lægi við bakka skurðarins. Fyrir ofan hellilagðan legukantinn var trágarður, húsbílastæði og þjónustuhús fyrir sturtur og snyrtingar. Ofan við garðinn tók við brú yfir ánna Le Coney áður en komið var upp í miðbæ Fontenoy Le Chateau. Bærinn var reyndar beggja megin skurðarins og gegnt okkur teygði hann sig upp eftir bröttum hlíðum, mikið grónum. Við komu var byrjað á að ganga frá formlegum málum, hafnargjaldi o.þ.h. auk þess sem ég lagði drög að því að fá olíu á bátinn, loksins eftir siglinguna frá Neumagen í Þýskalandi. Til að spara pláss var bátum bátaleigunnar lagt þannig með garðinum, þar sem þjónustumiðstöðin er, að allir voru með skutinn að en stefnið út, þétt með hver öðrum. Fyrir neðan olíutankinn var hins vegar haldið opnu þröngu bili sem bakka þurfti inn í til að komast að honum. Einn bátur var að taka olíu þegar við komum og var mér sagt að ég væri næstur. Þessi bátur var búinn að vera samferða okkur hluta af leiðinni og vakti athygli okkar fyrir hvað honum virtist liggja á því hann brunaði framúr okkur af og til, eingöngu til að bíða okkar svo í næstu slússu. Fór hann ítrekað yfir leyfðan hámarkshraða í skurðinum. Um borð var fullorðinn maður með ungpíu sem ferðafélaga og auðvitað ímyndaði maður sér að þarna væri á ferðinni eitthvað átsarævintýri í leynum.

Ekki leist mér of vel á að bakka inn í þetta þröngt bil, en ekki var um annað að ræða og leystum við þegar hinn báturinn var búinn að fylla og fluttum okkur í olíutökuna sem gekk eins og í sögu. Á bátinn fóru 394 l. af olíu sem var ekki mikið miðað við hvað var búið að sigla mikið. Enn var tæplega hálfur tankur á honum fyrir tökuna.

Eftir olíutökuna var svo lagst aftur að legukantinum og dagurinn notaður til að skoða sig um í bænum, sem er dæmigert sveitaþorp á Franska vísu, rólegt og friðsamt. Eins og að venju var mikið um að fólk væri á skemmtigöngum með bátunum, enda hafnir yfirleitt vinsæl svæði til að rölta meðfram og skoða fjölbreytileikann sem liggur í mannfólkinu og skipum þess.