Recke, gas, grill og örbylgja.

Siglingin til Recke tók 4 klst. og 10 mín og var virkilega gaman að koma þangað, en lent var kl. 1410. Glæsileg höfn með flottum veitngastað og bar ásamt vönduðum bryggjustæðum í fallegu umhverfi. Við vorum enn á vesturleið í gegnum Mittelland Kanal og nálguðumst eina af hinum miklu brúm yfir kanalinn þegar höfnin opnaðist á bb. Út um hafnarkjaftinn kom partíbátur sem fer um kanalana með hópa sem eru að skemmta sér og dokuðum við meðan hann fór hjá og tókum síðan stefnuna inn. Höfnin er öll á lengdina með bryggjurnar í þéttri röð á stjb. þegar siglt er inn, en skógi vaxinn bakka á bb. Þegar við komum inn voru nokkur laus pláss utarlega í höfninni og var þar hópur fólks að grilla og gera sér glaðan dag svo við héldum framhjá þeim og innar þar sem við sáum veitingastaðinn sem jafnframt er með salernum, böðum og þvottavélum fyrir bátafólkið. Var hver bryggja að sjá legin þar svo að eftir að hafa kannað málið snérum við við og fórum þar sem laus pláss voru, en fólkið í grillpartíinu vinkaði og benti okkur að leggjast við lausa byggju þar og kom til móts við okkur að taka við landfestum. En ég gleymdi að segja ykkur frá veseni sem við lentum í fyrir einstakan klaufaskap, þegar við komum um borð í Hannover. Þannig er að það er gaseldavél í bátnum með eldunarhellum og ofni til steikinga og baksturs. Af öryggisástæðum er gaskúturinn í skáp úti á dekki, í loftþéttu plastboxi sem er með öndun út fyrir bátinn. Koparleiðsla liggur frá kútnum milli þilja alla leið fram í eldavél og eru þrír kranar á leiðslunni til að loka fyrir gasið, einn á kútnum, annar í skápnum þar sem leiðslan liggur inn í bátinn og sá þriðji við eldavélina. Nú ætlaði frú Lilja að nota eldavélina fyrsta kvöldið sem við vorum um borð í Hannover og viti menn, ekkert gas kom í helluna til að kveikja. Var nú farið yfir alla krana og fullvisað sig um að þeir væru allir opnir en allt kom fyrir ekki. Dæmdi ég kútinn tómann og fór með hann í land til að spyrjast fyrir um hvar ég gæti fengið skiptikút. Var mér sagt að svona kút fengi ég ekki nema á Campingsvæðum og að langt væri í það næsta þannig að ljóst var að það gengi ekki um kvöldið. Kom það nú ekki að sök þar sem okkur var boðið í grillveislu hjá Hafna í Hannover, eins og ég sagði frá í pistlinum “Aftur af stað”. Daginn eftir var nóg að gera þannig að gasreddingin var látin sitja á hakanum en í innkaupaferð sem við fórum í land keyptum við okkur ferðagrill, kol og uppkveikivökva til að vera sjálfbjarga í svona gasvanda, en síðasta kvöldið í Hannover gerðum við okkur dagamun og fórum í land að borða. Nú var siglt daginn eftir til Mindener, eins og áður sagði, með “tóman” gaskút. Þegar við komum þangað var orðið allt of áliðið til að redda gasmálunum og voru aðeins til í kvöldmatinn niðursoðnar kjötbollur og kartöflur í sósu. Tókum við nú það til ráðs að kynda upp grillið og var dósinni síðan komið fyrir í kolahrúgunni og kvöldmaturinn hitaður þannig. Bragðaðist hann ljómandi vel með góðu rauðvíni sem einnig var á borðum. Daginn þar á eftir vorum við komin til Bad Essen og enn með “tómann” gaskút og var nú keyptur örbylgjuofn sem er mjög praktiskt á svona ferðalögum því mikið er hægt að fá af góðum og hollum, tilbúnum réttum, með öllu tilheyrandi, sem hægt er að hita upp í örbylgjuofni. En þá kom hin mikla uppgötvun. Fyrir einhverja slembilukku fór frú Lilja að skoða takkana á eldavélinni og komst að því að hún hafði alltaf verið að reyna að kveikja á hellunni með því að skrúfa frá ofninum. Var ekki að furða að ekki kviknaði á hellunni. Þegar hún var búin að tala í sig kjark til að segja mér frá þessu var opnað fyrir alla krana og kviknaði líka þessi ekta eldur á hellunni með það sama þannig að allar hliðarreddingar til eldunar voru nú úr sögunni. Allavega var nóg af gasi til staðar. En á morgun segi ég frá dvöl í Recke. Sjá www.marina-recke.de.