118. Epinal þar sem draugur Napoleons gengur ljósum logum.

 

 Á spjalli við Norska einfarann í Epinal.  

Við bundum í glæsihöfninni í Epinal kl. 17:15 þriðjudaginn 21. ágúst eftir annasama og spennandi ferð. Það var eins og að koma í vel þráða vin, glæsileg hafnaraðstaða með fjölda lystibáta af öllum stærðum og gerðum, fallegum veitingastað á bakkanum "La Capitainere", vinsæll og ávalt setinn daga og kvöld. Í sama húsi var öll hreinlætisaðstaða fyrir bátafólk og voru lyklar afhentir á barnum. Meðfram höfninni var vinsælt útivistarsvæði með görðum sem fólkið í borginni sótti mikið og var stöðugur straumur fólks með legukantinum að spóka sig daglangt og fram eftir kvöldi. Eins og svo víða á þessu svæði Evrópu eru þarna Rómverskar rústir með gömlum virkisveggjum og segir sagan að draugur Napoleons birtist þar á hverju ári hinn 9. september, kl. 05:00 að morgni og endurtaki, án þess að orðin heyrist, ræðu sína, sem hann flutti þarna, á þeim degi og sama tíma árið 1811, og fjallaði um mikilvægi framrásar Frakka inn í N-Evrópu.

Moselle fljótið liðast í gegnum borgina, nokkuð straumþungt og grunnt á þessu svæði og er renna tekin úr því til að fæða skipacanalinn með vatni, sem rennur inn í Canalinn innan hafnarinnar. Það var stutt í bæinn frá því þar sem við lágum en ekki var farið í neinar göngur til skoðunar fyrr en dagin eftir komu. Fannst okkur gott að koma okkur fyrir eftir strangann dag og litast um nærumhverfið svo notuð séu tískuorð nútímans. Gestir okkar Örn og Lonnie ætluðu að fara til Basel fimmtudaginn 23. svo við ákváðum að byrja morgundaginn á að finna járnbrautarstöðina og ganga frá fari þeirra til Basel. Alltaf var straumur af bátum að koma og fara meðan við lágum þarna svo að tilbreyting var að nýjum og nýjum nágrönnum. Fyri framan okkur var Svissnesk skúta sem á voru ung hjón með litla stelpu og var frábært að fylgjast með "heimilislífinu" þarna um borð og útsjónarseminni sem þarf að viðhafa við daglega umsýslu bús og barna.

Epinal er fræg fyrir grafik listaverk sem sýna aðallega myndir sem lýsa hernaði og þá sérstaklega frá Napoleon tímanum. Eru enn framleidd í borginni myndþrykk gerð með sömu handverkstækni og tíðkaðist á 19. öld. Að auki byggir borgin afkomu sína að miklu leyti á vefnaðarframleiðslu sem víðkunn er.

Mér fannst Epinal sjarmerandi borg með sína 40.000 íbúa, en hún stendur í fallegu umhverfi sem er hæðótt og með fjöllum í kring og ekki spillti að Moselle liðast þarna í gegn. Veðrið átti líka sinn þátt í að okkur leið vel þarna, sólskin og hiti upp á hvern dag, en léttar kvöldskúrir stundum seint að kvöldi eftir að maður var hvort eð er kominn í ró.

Daginn eftir að við komum til Epinal, 22. ágúst fórum við öll í land til að finna járnbrautastöðina, sem gekk vel og gengu Örn og Lonnie frá ferð sinni til Basel, svo nú var þeim ekkert að vanbúnaði. Var deginum síðan framhaldið við dæmigerða túristaskoðun sem varð til þess að frú Lonnie keypti forláta víravirkisskúlptúr í þeim stærðarflokki að ljóst var að sérstakar ráðstafanir yrði að gera til að koma honum heim. Þegar við svo komum um niður að höfninni fannst okkur við kannast við nýkominn bát sem var lagstur aftan við okkur og viti menn, þarna var þá kominn Norski vinur okkar sem við hittum í Metz (pistill 109), kominn einn síns lið hingað. Um kvöldið buðu Örn og Lonnie okkur svo til kveðjukvöldverðar á Capitainere og var  notalegt að sitja þar í kvöldhúminu með útsýni yfir líflega skemmtibátahöfnina.