116. Trjástofn í Canal og áfram til Charmes

 Við bugðuna afturundan má sjá trjákrónuna sem getið er standa upp úr vatninu. Canallinn er ekki breiður. 

Við sigldum áfram milli trjánna og eftir um 700 m. vegalengd sáum við tvo menn á vinstri bakkanum sem veifuðu til okkar og bentu okkur á að stórt tré hafði fallið yfir Canalinn og var það reyndar á kafi. Rótin var á vinstra bakkanum en smá hluti krónunnar sást standa uppúr við hægri bakkann. Var stax stoppað og aðstæður kannaðar og var ekki annað séð en að bolurinn lægi djúpt undir yfirborðinu næst krónunni. Tók ég því það ráð að lyfta skrúfunum upp fyrir kjöl og að renna okkur yfir bolinn þannig og tókst það án þess að kjölurinn snerti.

Stutt var í næstu slússu og komu þær nú hver af annari þannig að siglt var smá spotti, fjarstýringunni beitt, beðið eftir ljósum, siglt inn, bundið og bláu súlunni lyft 15 sinnum yfir daginn. Allt gekk þetta eins og í lygasögu og kl. 15:15 lögðumst við að myundarlegum viðlegukanti við vesturbakka Canalsins í borginni Charmes, eftir aðeins 7 tíma og 40 mínútna siglingu. Við vorum aðeins dösuð eftir þessa törn en andinn var góður og allir glaðir. Örn Egilsson fór í að ganga frá málefnum varðandi snyrtingar en undirritaður gekk á land til að skoða aðstæður í bænum, sem lofuðu góðu. Eftir skoðunina þurfti að færa bátinn lítilsháttar til að rýma pláss fyrir aðvífandi bát, en þarna var þó nokkur umferð skemmtibáta og fjöldi báta við legukantinn.

Rétt er að geta þess í framhjáhlaupi að þegar við komum inn í Fakkland þurftum við að tilkynna okkur hjá "Voles Navigables de France" sem ég skýri bara stjórn vatnaleiða Frakklands og fá heimildarpassa fyrir siglingu um canalana sem kostaði 90 € fyrir ótakmarkaða notkunn canala og slússa í heilan mánuð. Með passanum fylgdu allar reglur og leiðbeiningar varðandi siglingar, umhverfisvernd og vatnastýringu í canölunum sem og fyrirmæli um tilkynningaskyldu og samskipti við stjórn vatnaleiðanna. Þar á meðal var skylda að kalla upp stjórnstöðina fyrir kl. 15:00 daginn áður en fara átti í gegnum fyrstu slússu á hverjum leiðarlegg og gerðum við það nú eins og reglur gerðu ráð fyrir og tilkynntum að við ætluðum að byrja í slússu nr. 30 kl. 09:00 daginn eftir. Skemmst er frá því að segja að þeir komu af fjöllum og vildu ekkert með svona tilkynningar hafa og var þetta því í fyrsta og síðasta skiptið sem við gerðum það.

Þegar búið var að fá sér kaffisopa og allt var orðið klárt var ráðist til landgöngu og að finna stórmarkað til að versla inn í matinn. Til að fara upp í bæinn var gengið upp bratta götu og var innan tíðar komið á aðaltorg bæjarins. Þar sem við stóðum þar á götuhorni til að finna leið að stórmarkaði, og biðum eftir grænu ljósi, staðnæmdist fullorðinn maður hjá okkur í sama skyni. Var hann nú spurður um matvælamarkað og benti hann okkur upp götu sem var beint framundan, en hann var á sömu leið svo við fylgdumst að. Á leiðinni leiddu samskipti við hann til þess að hann fékk að vita að við værum Íslendingar og fanst honum nokkuð merkiegt að hitta á fólk þaðan á göngu sinni. Eftir skamma stund komum við svo að krossgötum og benti hann okkur áfram að markaðnum, en sagðist sjálfur fara í hús sitt sem stóð þarna á horninu, en bað okkur endilega að doka við meðan hann skytist inn. Kom nú ú ljós að karlinn var formaður ferðamálaráðs Lorraine héraðsins sem Charmes er innan. Sallaði hann á okkur ógrynnin öll af ferðabæklingum um svæðið áður en hann kvaddi okkur með virktum og óskaði okkur ánægjulegrar ferðar um Frakkland.

Var nú verslað í markaðnum og síðan farið með innkaupin um borð með viðkomu til að bergja eitt bjórglas á leiðinni. Kvöldinu eyddum við svo á veitingastað í bænum, við franskan matseðil, með misjafnri ánægju hvernig til tókst, en gaman samt. Skilst mér að aðalréttur minn væri nýru af einhverri skógarskepnu og hef ég látið mér detta í hug kanina eða héri.