Til Geesthacht

Eftir morgungöngu í Wedel, sunnudaginn 23. apríl leystum við landfestar og sigldum af stað upp Elbu kl. 1412. Brunuðum við upp fljótið og þegar við komum inn í Hamborg beygðum við til hægri í Suður-Elbu. Var nú slegið af meðan siglt var í gegnum hafnarsvæðið en hraðinn aukinn aftur þegar því sleppti. Áfangastaðurinn var yachthöfnin í Geesthacht, lítið þorp sem við vissum ekki haus né sporð á. Völdum við þann stað því framan við hann var ein slússan sem við vildum frekar taka næsta dag. Við Geesthacht skiptist fljótið í tvær kvíslar og álpuðumst við fyrst áfram inn breiðari kvíslina en tókum ekki eftir máðu skilti sem benti með ör á mjórri kvíslina. Sem betur fer vorum við með gott auga á dýptarmælinum og snérum snarlega við þegar grynnti allt í einu. Eftir að við vorum búin að fara inn í mjórri kvíslina sáum við að slússan sem við ætluðum að taka daginn eftir var beint framundan svo við snérum við til að átta okkur á hvar Geesthacht var. Vorum við búin að fara fram hjá örlítilli yachthöfn sem er í litlu viki inn í fljótsbakkann og samanstendur af einni bryggju þar sem tveir til þrír bátar lágu. Stefndum við nú þangað og lögðumst við bryggju kl. 1730. Fyrir ofan höfnina, langs með fljótsbakkanum var hár flóðvarnargarður sem byrgði fyrir alla sýn til landsins en Norðan við höfnina var sveitabær á litlu sléttlendi, fljótsmegin við flóðvarnargarðinn. Eitthvað af fólki var á stjákli á garðinum. Ákvað ég nú að ganga að sveitabænum til að kanna með hafnarleyfi og fá rafmagnstengingu en þegar ég var kominn skammt af stað í áttina að bænum fór ég að sökkva í algjöra forarvilpu svo ég hugsaði mér að betra væri að ganga eftir flóðvarnararðinum að bænum. Klifraði ég því upp á garðinn en þegar þangað kom blasti við stóreflis frístundahúsabyggð með bar, resturant og supermarkaði svo ég vatt mínu kvæði í kross og stefndi beint á barinn. Örfáar hræður sátu á barnum og spurði ég bardömuna hvort hún vissi hvar ég gæti fengið leguleyfi í yachthöfninni. “Farðu hérna fyrir hornið” sagði hún “þar finnur þú gestamóttöku og þar færðu leguleyfi, lykla og allt saman”. Fór ég nú samkvæmt bendingu hennar í gestamóttökuna, gekk frá okkar málum, síðan um borð og tengdi landrafmagnið við bátinn. Eftir kvöldverð um borð fórum við öll á gönguferð um frístundaþorpið og dáðumst af þeirri snyrtimensku og garðmenningu sem þar ríkir. Því miður var búið að loka barnum þegar við komum til baka svo farið var beint um borð og tekið aðeins í spil yfir ruðvínsglasi.