Hamborg, þar sem vændi og önnur viðskipti blómstra

Eftir að við höfðum gengið frá bátnum var ákveðið að skreppa til borgarinnar og lögðum við land undir fót. Farið var kólna í lofti en þó hékk hann þurr. Eftir um hálftíma göngu fundum við járnbrautarstöðina og fórum nú að huga að miðasjálfsala sem var við brautarpallana, en skýringar voru allar á þýsku. Reyndar fundum við síðar út að hægt er að kalla fram skýringar á ensku á skjá sjálfsalans. Þar sem við stóðum þarna tók sig maður út úr hópi annarra og gekk til okkar og bauð aðstoð á reiprennandi ensku. Þegar við vorum búin að segja honum að við ætluðum á aðaljárnbrautarstöðina í Hamborg ráðlagði hann okkur að kaupa 5 manna hópmiða sem gilti í einn sólahring og aðstoðaði okkur svo við það. Kostaði miðinn ekki nema 8 evrur. Í þeim tveim ferðum sem við fórum til Hamborgar sáum við alltaf þennan sama mann á vakki við stöðina sem og í öðrum gönguferðum okkar hjá járnbautarstöðinni. Tók hr. Örn eftir hvað maðurinn var að vilja þarna. Stóð hann í straumi farþega sem voru að koma úr lestunum og bað þá að gefa sér notaða farmiða, en algengt er að farþegar komi með notaða farmiða sem enn hafa gildistíma en viðkomandi getur ekki nýtt sér. Stendur kall svo og selur þá aftur til farþega sem eru á leið í lestina, gegn vægara verði en kostar í sjálfsölunum. Ágætis vinna það.

 

Eftir skamma stund kom lestin og héldum við nú til Hamborgar og komum á aðaljárnbrautarstöðina um hálftíma síðar. Aðaljárnbrautarstöðin í Hamborg er sú næst-stærsta í Evrópu, var okkur sagt, aðeins aðaljánbrautarstöðin í París er stærri. Sáum við aldrei nema lítinn hluta stöðvarinnar í þessum ferðum okkar, enda ekki tilgangurinn að skoða járbrautarstöðvar í hörgul, einungis að nota þær. Það sem hinsvegar vakti athygli mína, sem komið hefur inn í járnbrautarstöðvar víða í heiminum, hvort sem er í Evrópu, Ameríku eða Asíu, er að járnbrautarstöðvarnar sem við heimsóttum í Þýskalandi eru afgerandi betur við haldið, þrifalegri og fallegri en annarsstaðar. Er þó gífurleg mannmergð á ferðinni um þær mestan tíma sólahringsins. Þessi fyrri kynnisferð okkar til Hamborgar átti ekki að vera löng, enda langt liðið á dag, svo við ákváðum að ganga stuttlega í næsta nágrenni stöðvarinnar áður en við færum aftur heim, dagurinn eftir yrði betur nýttur til skoðunar. Þegar við komum út um aðalinnganginn sem snýr að Kirchenallee fórum við yfir hana og röltum niður Bremer Reiné. Upphófst hin dæmigerða ráp og gláp aðferð sem helst beindist að búðargluggum. Eftir því sem fjær dró stöðinni veittum við því athygli að bera fór á sex sjoppum og klúbbum og leyndi sér ekki að innan um mannfjöldann á götunni voru misfallegar greiðastúlkur sem gáfu okkur Erni lokkandi augnagotur og bendingar sem ekki var hægt að misskilja. Til að halda öllu til haga í þeirri jafnréttisbaráttu sem nú gengur yfir heiminn er þó rétt að taka fram að okkar ágætu frúr fengu sinn skammt með tilboði í þessa heims kynlíf þegar lesbiskar vændiskonur gáfu þeim undir fótinn. Ekki varð ég var við tilboð þeim til handa frá þeirra gagnstæða kyni en hugsanlegt er að svo hafi verið og þær þagað yfir því. Vegna þessa breytta umhverfis snérum við við og gengum nú upp Steindamminn og upp að Kirchelallee aftur og var umhverfið við Steindammen það sama og  neðarlega við Bremer Reiné, tómir sex klúbbar. Fundum við okkur bjórsjoppu til að svala þorstanum og fórum síðan á Ítalskan veitingastað og snæddum þar hinn ágætasta kvöldverð. Tókum við þá ákvörðun að fara í "sight seeing tour" um borgina næsta dag, enda besta aðferðin til að fá yfirsýn yfir þær borgir sem maður heimsækir, jafnvel þótt maður telji sig þekkja þær.