Þú og sigling, fyrsta hindrunin.

 Gestir sigla hjá, ekki allir unglingar.

Sumir segja að við séum biluð, ellilífeyrisþegar að leggjast í siglingaflakk. Aðrir segja frábært. Í upphafi þessara pistlaskrifa sagði ég að "tvisvar verði gamall maður barn", en það er einfaldlega það sem þarf, til að láta draum bernskunnar rætast. Þegar farið er frá draumi til alvöru er sjaldnast um langa ferð að ræða, en þegar lagt er í þá ferð og staðið frammi fyrir alvörunni finnst flestum að þessi ferði sé full af  hindrunum, sem flestar eru sem betur fer ímyndaðar, en þær fáu raunverulegu eru þær sem ákveðin ögrun er að yfirstíga. Öll getum við átt drauma um ævintýri og ókunna stigu en að láta þá rætast er spurning um þor til að takast á við ímynduð vandamál og hættur, og styrk til að leysa raunveruleg vandamál og hættur. Þessar ímynduðu eru margfalt fleiri en þær raunverulegu eins og áður segir

Þegar við lögðum í þessa ferð frá draumi til veruleika vorum við bæði orðin fullorðin, höfundur 67 ára og frúin 66. Framundan var hóglífi í faðmi yndislegrar fjölskyldu barna, barnabarna og barnabarnabarna meðan beðið væri eftir að öldrunin leggðist yfir með fullum þunga, lamandi önd og hönd. Við erum ósköp venjulegt, óspennandi, millistéttarfólk sem hefir komið sér nægilega vel fyrir til að geta lifað þannig, á þeim ellilífeyri lífeyrissjóða (og almannatrygginga??), að okkur sé kleift að njóta lokakaflans með þokkalegri sparsemi, eftir hálfrar aldar strit í víngarði einstaklingshyggju og lífsgæðakapphlaups, sem vonandi hefur skilið eftir einhverja ögn, öðrum til góðs.

Fyrsta hindrunin sem staðið er frammi fyrir er "þú ert of gamall". Þrítugum, fertugum, fimmtugum og jafvel sextugum finnst tæplega stjötugir "ellismellir" of gamlir en það er ímynduð hindrun ein útaf fyrir sig. Hafi maður þá hreyfigetu og andlega meðvitund sem þarf til að sjá um sig og sitt heimili hjálparlaust, aka um og sækja viðburði sem vekja áhuga og gleði getur maður lært og tileinkað sé siglingar auðveldlega. Það sem siglingarnar gefa framyfir er að upplifun nýs dags er lang oftast frábrugðin upplifun þeirra sem að baki eru.

Eftir 1100 sjóm siglingu með 34 viðkomustöðum, sem á að vera, ef Guð gefur, vísir að miklu meira, skal ég fúslega viðurkenna að klukkunni er ekki snúið við, við yngjumst ekki aftur. Það sem hins vegar gerist er að það hægir svo mikið á öldrunarklukkunni að maður gleymir að hún sé yfirhöfuð til. Í landi hættir manni til að skjóta þeim rótum að sjóndeildarhringurinn þrengist og að hver dagur líði, flestum öðrum líkur, í grámyglu hversdagsleikans, en á siglingu, á floti, er allt lifandi hreyfing. Í siglingu felst líkamleg áreynsla sem passar að vera hverjum holl, krafa um árvekni sem viðheldur viðbragði hugans, rómantík sem treystir kærleiksbönd þeirra sem eru á sama báti og samhugur millum þeirra sem sigla sömu slóðir hverrar þjóðar, trúar, litar eða kyns þeir annars eru. Þegar siglt er af stað sígur alltaf svolítil fortíð í sæ en ný framtíð rís fyrir stafni í fyllingu tímans, stutts eða langs eftir atvikum.

Er þetta þá eintómur draumur? Nei, þetta er raunveruleg alvara og áskorun sem þegar hún uppfyllir draum gefur lífinu ómælda litadýrð. En varúð, þetta hentar alls ekki öllum. Vertu því viss áður en þú reynir, það má margt annað gera til að uppfylla hugsanlega æskudrauma.