Keyrt á frú Lilju Ben

Það koma líka páskar um borð í MY LILJU BEN

Í daglegum bæjarferðum okkar meðan við héldum til á hótel BENTLEY komum við alltaf við á heimleiðinni á hugglegum bar við aðalgötuna þar sem sporvagninn stoppaði og fengum okkur einn bjór áður en við fórum inn á hótel. Aðalgatan sem barinn er við liggur í jaðri Tyrkneska innflytjendahverfisins í Brussel og var hann rekinn af Tyrkjum. Var gaman að fylgjast með vertinum og afgreiðslumanni barsins því þeir virtust eiga mikið undir sér á svæðinu og voru óþreytandi við að spjalla við fólk með austurlensku yfirbragði bæði inni og á gangstéttinni fyrir utan barinn. Minnti vertinn á Mafíuforingja, flott en þó svolítið töffaralega klæddur með gljásvart hárið "smjörgreitt" aftur. Vegna reglusemi okkar í heimsóknum til þeirra varð okkur vel til vina og var tekið á móti okkur eins og fjölskyldufólki, komið á móti okkur brosandi út að eyrum, heilsað með handabandi og afgreidd með hraði. Eitt kvöld komum við þar við þegar við vorum að koma úr mat og fengum okkur kaffi og koníak og þegar við ætluðum að fara var ekki annað við komandi en að þiggja annan "on the house".

Jæja svo gerðist það, næst síðasta skiptið sem við komum þar, að við förum út til að fara upp á hótel, en barinn er á horni lítillar hliðargötu sem liggur út úr aðalgötunni og þurftum við að fara yfir hana á gangbraut þarna á horninu. Þetta var seint um eftirmiðdag og mikil umferð á aðalgötunni en engin inn í hliðargötuna sem við vorum að fara yfir. Fjölmennur hópur Tyrkja stóð á horninu á móti og mikill fjöldi fólks á þönum eftir gangstéttunum. Frú Lilja var aðeins á undan mér eftir gangbrautinni þegar skyndilega heyrðist ískra í hjólbörðum og áður en við vissum af var svartur sportbíll kominn og lennti svo tæpt við hana, þegar hann náði að stoppa, að hægri hendi slóst í spegil bílsins og veskið sem hún hélt á húkkaðist upp á spegilinn. Munað ekki nema millimetrum að þarna yrði stórslys. Brá okkur rosalega og náði frú Lilja að húkka veskið af speglinum og ég að steyta hnefann að ökumanninum áður en hann bakkaði í snarhasti frá. Komum við okkur hið bráðasta yfir á hina gangstéttina þar sem Tyrkjahópurinn stóð alveg brjálaður af æsingi yfir ósköpunum en það skipti engum togum að þegar við vorum komin yfir reykspólaði kvikindið inn í götuna og hvaf niður hana. Er ég viss um að bílstjórinn var heppinn að Tyrkirnir náðu ekki til hans, svo reiðir voru þeir fyrir okkar hönd.

Mánudaginn  19. mars skráðum við okkur út af hótel BENTLY um kl. 9, enda búin að pakka og tilbúin að flytja um borð. Treystum við því að MY LILJA BEN kæmist á flot svo ekkert yrði því til fyrirstöðu. Eftir að við vorum búin að tékka út skruppum við í lítinn mat- og nýlenduvörumarkað sem er rétt hjá hótelinu og keyptum inn fyrir fyrstu máltíðirnar um borð og létum svo panta leigubíl til að keyra allt hafurtaskið um borð, töskur og matarpoka. Þegar við komum um borð um morguninn og var verið að klára að láta olíuna leka af skrúfudrifunum en hún er mjög seigfljótandi og rennur hægt af þannig að það tók þó nokkurn tíma. Var búið að flytja LILJU BEN af hreinsunar- og málningarplani slippsins og út á stæði þar sem hægt var að vinna við hana án þess að vera fyrir öðrum bátum sem biðu eftir að komast í botnhreinsun. Komum við farangrinum og birgðum fyrir um borð og var nú ekki annað að gera en að bíða meðan þeir skiptu um olíuna á drifunum og fylgdist ég vel með til að læra vinnubrögðin. Þeir í slippnum voru búnir að bjóða mér að gera þetta allt áður en við kæmum, en ég vildi vera viðstaddur, einmitt til að læra þetta af þeim, því að þá get ég í famtíðinni gert þetta sjálfur þannig að eini kostnaðurinn verður þá að taka bátinn upp. Í yachthöfnunum þykir allt eins eðlilegt að eigendur annist eftirlits- og viðhaldsvinnu sjálfir geti þeir það og það er í rauninni hluti af gamaninu.

Áður en ný olía var sett á drifin var skipt um pakkningar á aftöppunar- og áfyllingarskrúfunum.

Reglan er í svona útgerð að taka upp a.m.k. einu sinni á ári og botnhreinsa því alltaf vill eitthvað af gróðri setjast á botninn, sem dregur úr hraða og eykur olíueyðslu pr./sjóm. Í þessu tilviki núna vakti það þó athygli mína að næstum enginn gróður hafði sest á LILJU BEN en botnmálningin var orðin léleg g ekki vanþörf á að bæta það. Einnig er farið yfir og skipt um ef þarf Zinkkubba sem eru festir á skrokkinn nærri málmhlutum neðansjávar s.s. skrúfum, drifi og flöpsum en hlutverk þessara Zinkkubba er að plata galvaniskan rafstraum í sjónum þannig að tæring af hans völdum fer í kubbana en ekki í þessa málmhluta skipsins. Olíuskipti á drifum þarf að fara fram á 5 ára fresti.

Það stóð á endum að fljótlega eftir hádegið var búið að skipta um olíu og pakkningar og nú var MY LILJA BEN tilbúin til sjósetningar.