Slippurinn í Brussels Royal Yacht Club

 

Frú Lilja Ben skoðar skrokkinn á nöfnu sinni 

Í slippnum hjá Brussels Royal Yacht Club gengur mikið á alla daga. Alltaf verið að taka upp báta, hreinsa, mála og dytta að og er með ólíkindum að fylgjast með hvernig þeim er trillað út og suður um allt svæðið innan um allt kraðakið af bátum sem ég áætla að séu milli 50 og 60 þarna á athafnasvæðinu. Aðeins einn maður fær að hífa bátana á land, sjósetja þá og færa til á bakkanum og er það Alain DECOCK hafnarstjóri sem við köllum okkar á milli Alla. Hann er algjör listamaður í sinni iðju og stórgaman að fylgjast með honum. Hann er eins og raketta um allt svæðið við að spjalla við menn, leiðbeina og fylgjast með, milli þess sem hann er að hífa bátana úr eða í sjó og keyra þá milli stæða.

Kraninn sem notaður er til að taka bátana upp tekur 30 tonn og sem dæmi er LILJA BEN tæp 10 tonn. Áður en bátur er tekinn upp er búið að keyra undir kranann mikla stálgrind sem er löguð til að taka við flestum tegundum af botnlögun báta, hvort sem er tiltölulega flatbotna hraðbátar, kjallaga snekkjubátar eða skútur með mjög djúpan kjöl. Þegar bátur er kominn á hífingarstað er stórum stálkross slakað niður að bátnum og eru sterkir lásar á öllum fjórum armendum krossins. Farið er um borð í bátinn með breið og mjög sterk belti sem rennt er undir bátinn, öðru framan frá og hinu aftan frá þar til endarnir eru beint undir krossendunum. Er þá beltisendunum lásað föstum í stálkrossinn. Síðan er báturinn færður aftur eða fram þar til þyngdarpunktur hans er beint undir miðju krossins og þá er slakinn hífður inn og bátnum lyft aðeins. Reynist báturinn liggja alveg lárétt er haldið áfram og báturinn hífður upp annars er slakað aftur og báturinn stilltur betur af og híft og slakað endurtekið þar til réttri legu er náð.

Þegar báturinn er kominn upp fyrir bakann, þar sem sér löguð stálgrind bíður til að taka við honum, er honum svingað inn en mjög hægt og þannig að skutur eða stefni komi inn á undan. Er honum þannig rennt inn yfir stálgrindina og slakað niður að fjórum stálstyttum sem standa upp úr grindinni. Nú passa ekki stytturnar við allar botnlaganir og því er að lokum reknir fleygar milli bátsbotns og stytta þannig að allt passi saman og bátnum endanlega slakað á pláss.

Þegar hér er komið er stórum traktor sem er tengdur við kerru með öflugun tjökkum rennt undir stálgindina og henni lyft upp um ca. 5 cm. Síðan er grindinni með bátnum rennt á það pláss sem Alli vill hafa hann hverju sinni. Meðan báturinn er uppi er hægt að færa hann til á athafnasvæðinu hvenær sem er. Þegar kemur að sjóstningu er farið eins að, vagninn með tjökkunum kemur undir grindina lyftir henni og keyrir allt klabbið undir kranann. Beltunum er komið fyrir, báturinn hífður upp og útfyrir, slakað niður í sjó og beltunum síðan rennt undan.

Sunnidaginn 18. mars fórum við bæði um borð og var nú frídagur hjá starfsmönnum slippsins. LILJA BEN stóð á slippbakkanum og leit virkilega út "eins og fiskur á þurru landi". Veður var nú þurrt og þar sem skrokkurinn var nú vel aðgengilegur ákvað ég að fá mér stiga og þvo hann vel og rækilega. Daginn áður var ég aðeins byrjaður að reyna að þvo gula slikju sem sest hafði á skrokkinn í vatnslínunni þegar til mín kom einn af yachteigendum sem líka var að vinna í sínum báti "MY WAY", fallegri skútu, og bennti mér á að ég þyrfti ekki að hafa svona mikið fyrir þessum þrifum eins og honum sýndist ég hafa. Sagði hann að til væri sterkt hreinsiefni sem aðeins þyrfti að bera á bátinn og síðan skola af með fersku vatni og þá myndi allt svona renna af. Þar sem hann var að fara upp í vachtbúðina bauðst hann til að kaupa handa mér brúsa í leiðinni og þáði ég það. Tók ég nú þetta undraefni og bar á skrokkinn í nokkrum áföngum og skolað síðan af. Stóðst allt um það og varð skrokkurinn skínandi hvítur.

Á meðan var frú Lilja Ben um borð að dytta að ýmsu og gera klát til að flytja um borð, en það ætlum við að gera um leið og báturinn fer á flot.

Eftir að við vorum búin að brasa við þetta lungan úr deginum var farið aftur upp á hótel, en við vorum búin að framlengja dvölinni þar um tvær nætur því báturinn væri enn á þurru.