Botnhreinsun á MY LILJU BEN

  

 Fyrir miðri mynd er upptökuslippurinn í Yachthöfninni í Brussel

Eftir sex mánaða frí heima var komið að því að halda áfram siglingu um sjó og sund með Lilju Ben. Er upphaf þessa fyrsta bloghluta ferðarinnar skrifaður um borð í flugvél Iceland Express í 33 þús. feta hæð við V-Noreg en við lögðum í hann í dag 13. mars 2007. Fórum í gegnum Kaupmannahöfn og þaðan til Brussel þar sem Lilja Ben bíður.

Ekki fórum við beint um borð, heldur gistum 7 nætur á Hótel Bentley meðan við tókum bátinn upp til að hreinsa og mála botninn, og fara yfir allan búnað neðansjávar. Tók það verk heila viku. Við komum eftir áætlun til Brussel og komum okkur svo fyrir. Ekki nenntum við að fara niður á höfn fyrr en daginn eftir 14. mars.

Þegar við komum þangað um morgunin 14. lá MY LILJA BEN í góðu yfirlæti í boxi nr. 68. nokkuð skítug eftir vetrarleguna. Var um að kenna mengunarskít og miklu af laufi sem hafði fallið af trjánum sem hún lá undir. Var byrjað á að tengja hana við rafmagn og fara yfir rafbúnað sem virkaði allur. Svo var sett í gang og flugu báðir mótarar í gang á fyrsta starti. Allir mælar sýndu eðlilega lesningu svo vélarnar voru látnar ganga í stutta stund án álags til að smyrja sig vel eftir langt stop.

Næst var rætt við Alain hafnarstjóra og honum færður Íslenski fáninn að gjöf til að hafa uppi í mastri Yachtklúbbsins. Einnig var rætt um að taka bátinn sem fyrst upp og botnhreinsa. Var svo farið heim á hótel og svo í bæinn því lítið var annað hægt að gera að sinni.

Fimmtudaginn 15. mars fórum við svo aftur um borð og ræddum við Alain um upptökuna. Sagðist hann taka LILJU BEN upp á laugardagsmorgun. Fórum við nú í að þrífa bátinn að utan og innan, eftir því sem aðstæður leyfðu og unum til 1630. Nú var veður hið besta sólarglennur með köflum og 12 til 13 stiga hiti búnn að vera þessa daga á daginn en kalsalegt á kvöldin.

Föstudaginn 16. mars fórum við niður í bát og nú kom lausnarorðið frá Alain, hann ætlar að taka upp fyrir kvöldið og bað hann okkur að flytja LILJU BEN undir upptökukranann. Fórum við því um borð, settum í gang og leystum landfestar. Sigldum við síðan að upptökukrananum og lögðumst þar. Fórum síðan upp á hótel og ákváðum að nota góða veðrið til að fara í bæinn, skoða okkur um og gera okkur dagamun.

Laugardaginn 17. mars fór ég einn niður í bát en frú Lilja Ben varð eftir í bænum. Var nú heldur betur vinna fyrir höndum. MY LILJA BEN stóð nú á búkkum uppi í slipp tilbúin til botnhreinsunar og hófst ég strax handa við það. Var nú botninn bæði háþrýstiþveginn og skrúbbaður í drep, en það kom mér virkilega á óvart að næstum enginn botngróður hafði sest á hann þrátt fyrir nærri árs siglingu og legu í fljótum og könulum Evrópulandanna sem við vorum búin að fara um. Rétt náði ég að ljíka botnhreinsuninni fyrir hádegi en þá kom maður frá slippnum til að bera "antifoliumefnið" á botninn. Notað ég tækifærið og fór yfir botnstykkin fyrir logið og dýptarmælinn og að skoða allar þéttingar og tjakka fyrir skrúfudrifin og flapsana sem ekki verður gert nema á þurru. Reyndist allt vera í besta lagi þar.