Sigling undirbúin og hafin.

Fólk sem hefur haft samband við okkur hefur sagt að það hafi hugsað sér að fá sér bát til að geta leikið sér á í frístundum, en hugsað sig um eftir að hafa lesið hér að það er ekki bara að fara út og sigla. Eins og sagt er hér í fyrri pistli þá er það mikið óráð nema að hafa a.m.k. 30 tonna skipstjórnarréttindi, einnig þótt sigla eigi aðeins um sundin eða næsta nágrenni heimaslóðar. Við siglingu um alþjóðleg haf- eða siglingasvæði eru þessi minnstu réttindi algjört lágmarsk, en þau gilda þó aðeins fyrir siglingar allt að 50 sjóm. frá landi. Úthafssigling krefst meiri menntunar. Það sem einkennir svona siglingu er að hver áfangi sem farinn er, er inn á svæði eða með löndum sem er manni ókunnur, þótt maður hafi heimsótt þau áður landveg. Til þess að skýra þetta frekar ætla ég að lýsa fyrir ykkur hvernig brottför og sigling er undirbúin á svona ferðalagi, en í næsta áfanga okkar fór áætlunin í vaskinn vegna óvæntra atburða:

 

Næsti áfangi er Kaupmannahöfn til Vordingborgar og við undirbúning og framkvæmd brottfarar er stuðst við gátlista sem búið er að gera.

 

Þegar áfangastaðurinn er ákveðinn er stuðst við upplýsingar úr leiðsögubók yfir það svæði sem afangastaðurinn er innan. Þar er stuðst við hafnarkort sem sýnir öll leiðarmerki sem fara verður eftir, afstöðu innan hafnarinnar, hvar má leggjast og hvar ekki, hvað beri að varast, hvaða þjónusta er fyrir hendi og hvaða talstöðvarrás gildir fyrir samskipti við höfnina. Næst eru öll sjókort tekin fram, í sem stærstum mælikvarða, sem ná yfir leiðina og þeim raðað upp í þeirri röð sem siglt verður í gegnum þau. Yfirlitskort í minni mælikvarða, sem sýna tengingu milli korta eru einnig höfð uppi og undir bunkanum til viðmiðunar gerist þess þörf. Næst er leiðin strikuð í kortið á milli s.k. “waypoints” sem ég ætla hér eftir að kalla leiðarpunkta. Í þessu tilfelli er siglingaleiðin suður með Amager vörðuð með baujum sem hafa leiðarpunktanúmer og eru þeir leiðarpunktar notaðir meðan þeirra nýtur við. Annars setur maður út sína eigin leiðarpunkta sem passa við áætlaða siglingu. Þegar þessu er lokið eru leiðarpúnktarnir mældir upp í kortinu þ.e. lengd og breidd og skráðir í réttri röð. Stefna og vegalengd til fyrsta leiðarpúnkts eftir að komið er úr leiðarmerki brottfararhafnar er því næst mæld upp og skráð, og síðan stefnur og vegalengdir á milli leiðarpúnkta, í sömu röð og þeir voru skráðir, allt til síðasta leiðarpunkts sem verður þar sem innsiglingamerki komuhafnarinnar taka við, eða leiðarmerki innsiglingarrennu þar sem það á við. Þegar þessu er lokið eru upplýsingarnar settar inn í siglingatölvuna. Næst eru skoðað í kortunum allar hafnir á leiðinni sem hægt er að leita til ef nauðsyn ber til t.d. vegna bilana, breytinga í veðri, slysa eða veikinda, þótt stutt eigi að sigla. Upplýsingum um blaðsíðutal í leiðsögubók, þar sem finna má upplýsingar um þessar hafnir, eru skráðar niður í réttri röð þurfi að grípa til þeirra. Þar með er siglingaáætluninni lokið.

 

Næsta stig undirbúnings að brottför er að fara yfir bátinn og tæknibúnað hans. Litið er yfir bátinn og athugað að björgunarbáturinn og björgunarvesti séu á sínum stað og ekkert hindri aðgang að þeim. Þá er litið á akkeri og akkerisvindu, loftnetsbúnað og siglingaljós. Einnig er séð til að allir lausir hlutir á dekki séu komnir á sitt pláss Næst er að fara í vélarúm og mæla olíu á vélum, kíkja á glussa fyrir stýrisbúnað og Z drifið, hvort einhver leki sé sýnilegur á vélum, hosur tengdar og heilar sem og reimar. Litið er á hleðslutæki og geyma og athugað hvort almennt sé ekki allt í reglu í vélarúmi, kranar opnir fyrir olíu og kælivatn, enginn sori eða vatn í kjalsogi, engir lausir hlutir sem truflað geti eðlilegan gang véla og loftrásir óbyrgðar. Nú er athugað í öðrum rýmum bátsins hvort þeir lokar neðansjávar sem eiga að vera lokaðir séu það ekki örugglega sem og hvort nokkuð vatn sé í kjalsogi. Lensidælur eru núna athugaðar og vatni dælt úr bátnum sé þess þörf. Því næst er farið yfir káetur, bað og eldhús og athugað að allt sé í skorðum. Þá á allt að vera klárt að ræsa vélar fyrir brottför.

 

Áður en ræst er, eru öll rafmagnsöryggi athuguð með sérstökum rofa. Þá verður að tengja stjórntækin með tveim rofum og upphefst þá flaut mikið í stjórnborðinu sem ekki þagnar fyrir en búið er að þrýsta á rofa sem gefur samband á þau stjórntæki sem á að nota en þau eru tvöföld eins og áður sagði, í stjórnklefa og úti á Fly Bridge. Því næst eru vélarnar ræstar. Næst er að skoða snúnigsmælana en þeir eiga að sýna um 800 rpm. Þá er litið á smurolíuþrýstinginn, vélarnar hlustaðar og athugað hvort kælivatnsstraumur sé ekki eðlilegur afturúr bátnum. Öll tæki eru þvínæst sett inn s.s. dælur, blásarar, siglingaljós, radar, dýptarmælir, GPS tækið, DECCA staðsetningartækið og siglingatölvurnar. Athugað er hvort kompásinn sýni ekki rétt og að segulhalli jarðar sé rétt stilltur fyrir hann miðað við svæðið sem maður er á. Sé allt í lagi er landrafmagnið aftengt og kapallinn gerður upp, landfestar leystat og haldið af stað.