Vinir um borð

Við tókum nú eiginlega fyrst eftir hvað veðrið var fallegt. Logn, sólskin og heitara en við höfðum átt að venjast það sem af var ferðinni. Lítilsháttar vandræði urðu við að tengjast landrafmagni en tenglarnir í höfninni voru ekki með s.k. Eurotengi sem er á kapli bátsins. Eftir að hafa athugað við hafnarvörðinn hvort ekki væri hægt að fá millistykki í milli þessara tengja benti hann mér á að Eurotengi væri á einum tengistaur í nokkri fjarlægð og þar sem landkapall bátsins er langur tókst að tengja í hann. Þegar þessu og öðrum formlegum verkum gagnvart hafnaryfirvöldum var lokið, hringdi síminn og var það Örn vinur okkar Egilsson sem var að tilkynna að þau hjónin væru lent á Kastrupflugvelli og gaf ég honum upp hvert þau áttu að koma til að finna okkur. Komu þau svo niður að bátnum um kl. 2 e.h. og urðu fagnaðarfundir þegar þau stigu um borð. Nú var að koma farangri fyrir og búa um þau í gestakáetunni auk þess sem haft var á borðum snarl og alvörukaffi með meðlæti. Í góðviðrinu var setið úti á afturdekkinu. Þegar við sátum þarna kom allt í einu opinn túristabátur siglandi meðfram skutnum hjá okkur með ferðamenn í útsýnisferð og leiðsögumanni sem sagði frá og bennti á það sem markvert var að sjá. Var ekki laust við að maður fengi á tilfinninguna að vera til sýnis eins og dýr í dýragarði, þegar ferðamennirnir fóru framhjá, svo nærri að taka mátti í höndina á þeim, og horfðu inn á dekkað borð þar sem við sátum að spjalli. Þegar verið var að koma farangri fyrir kom í ljós að þeir sem sigla þurfa helst að nota ferðatöskur úr mjúku efni sem hægt er að brjóta saman. Harðar töskur eru mjög óhentugar til geymslu um borð í svona bátum þrátt fyrir að geymslupláss sé rúmt en allstaðar eru geymsluhólf sem taka mikið en eru frekar óregluleg í lögun. Þaðan er að sjálfsögðu sjópokinn kominn.

 

Það var mikil tilbreyting að fá gesti og spyrja tíðinda að heiman eftir 14 daga fjarveru án þess að hafa fylgst með fréttum á Íslandi. Höfðum við aðeins tvisvar farið inn á mbl.is á netinu og því í raun ekkert fylgst með. En eftir að hafa rætt við gestina í skamman tíma komumst við að því að heima gekk allt sinn vanagang og umræða öll á því lága plani sem gengur dagsdaglega, svo það var bættur skaðinn að hafa ekki fylgst með. Þegar líða tók á daginn dró fyrir sólu og skömmu síðar fór að ganga á með kalsaskúrum og var því ekki spennandi að vera lengur úti. Þó urðum við að fara í land og kaupa inn fyrir bátinn og lukum við deginum með góðum kvöldverði á Ítölskum matsölustað við Torvegade.