Fuglarnir

Ég hef alltaf haft gaman af fuglum. Því tek ég alltaf eftir þeim, breytingum í fuglalífi og dáist af hegðun þeirra.

Þegar ég bjó í Bryggjuhverfinu, sem stundum er kennt við Grafarvog, þótt það hafi allt annað póstnúmer, fékk ég mér göngutúr umhverfis Grafarvoginn svo til daglega. Sunnan verðu í vognum eru grjóthleðslur sem Marierlur gerðu sér hreiður í og ólu upp unga sína. En eitt vorið voru þær horfnar og hafa ekki komið aftur. Það vakti furðu mína þangað til það rann upp fyrir mér ljós. Á vorin ganga hundruðir katta laus í Grafarvogshverfum og sjá má tugi af þeim í veiðihug umhverfis Grafarvoginn, þegar vorar og ungar eru að komast á legg. Enda eru ungar í uppeldi á Grafarvogi, liðin tíð. Eitthvað er um að kenna máfum, en ekki síst kattafárinu. Fólk heldur í barnaskap sínum að málið sé leyst með því að hengja bjöllu um hálsinn á "veiðidýrinu," sem er mesti misskilningur, ófleygir ungar geta enga björg sér veitt, þó þeir heyri bjölluhljóm, hins vegar er líklegast að það verði það síðasta sem þeir heyri á stuttri æfi. Fuglarnir eru horfnir en kettir teknir við.

Þar sem ég bý er fuglum gefið að éta þegar jarðbönn eru á veturna. Þegar við förum í hádegismat í Mörkinni, þjónustuíbúðunum, má sjá mikinn fjölda af fuglum að gæða sér á korni, smjöri eða eplum, svo etthvað sé tiltekið. Á Nýársdag mætti enginn fugl í veisluborðið, þeir voru allir farnir. Við þurftum líka að fara upp í Grafarholtá Nýársdag og við sáum engan fugl á leið okkar, sem oftast er krökkt af ef litið er eftir. En fuglarnir eru að koma aftur, allavega mættu þeir í "hádegisverð" í dag, gæsirnar og þrestirnir. Æti settum við svo út fyrir hrafninn á opna svæðið við Suðurlandsbraut, austan Markarinnar.

Ég vil meina að skothríðin á gamlárskvöld fæli fuglana frá borginni.