Allt var þetta vitað og sjálfsvorkun til vansa.

Alþingi skipaði níu manna nefndina. Alþingi gerði sér fyllilega grein fyrir að svona gæti farið, að beitt yrði lögum um ráherraábyrgð og landsdóm. En þegar til alvörunnar kemur hrópar þingheimur um hversu erfiðar ákvarðanir þurfi að taka til afstöðu í málum samstarfsmanna og félaga.

Hugsa sér vesælddóminn. Hversu oft haldið þið að lögreglumenn þurfi að rannsaka sekt félaga, vinar, fjölskyldumeðlims  eða skólasystkyna svo dæmi séu nefnd? Hversu oft skyldi það henda sjúkraflutningamenn að koma að fársjúkum eða limlestum fjölskyldumeðlim, vini, kærustu eða samstarfsmanni, veita honum aðhlynningu, endurlífgun eða nábjargir? Eða fólkið í heilbrigðisstéttunum. Hversu oft þurfa slökkviliðsmenn að berjast við elda í eignum vina og vandamanna?

Ég veit að þingmenn í sínum sjálfhverfa hroka munu hugsa "þessi veit ekki hvað hann segir því þetta er allt annað". En það er ekki svo, eini munurinn er að það brennur ekki á ykkar eigin skinni.

Ekki sammála Jóhönnu

Athugasemdir

[Jenný Stefanía Jensdóttir, 21.9.2010 kl. 14:20]

Vesæld, volæði og væl, orð að sönnu.

Mikil er skömm og skammsýni Alþingismanna að geta ekki tekið á þessu máli án þess að grenja úr sér augun.

[Ólafur Bjarni Halldórsson (IP-tala skráð) 21.9.2010 kl. 15:55]

Það er fróðlegt að hlusta á þau rök þingmanna að þetta sé

"fordæmalaust". Eru mörg fordæmi fyrir því að fjármálakerfi

þjóðar hrynji í einni og sömu vikunni? Er þá ekkert að marka þau bréf sem rannsóknarnefnd Alþingis sá ástæðu til að senda æðstu ráðamönnum landsins sem gengdu embættum haustið 2008?

[Aðalsteinn Agnarsson, 21.9.2010 kl. 17:21]

Alþingi er þjóðinni til skammar.